Rys070

wspornikami. Wsporniki te zostały na swoim obrzeżu spięte cięgnami z lin stalowych, które jednocześnie jako prowadnice do zamocowania płyt szkła bezpiecznego tworzącego płaszczyzny ramion krzyża. Zamocowanie tych płyt wykonano przy użyciu systemowych łączników do punktowego (mechanicznego) mocowania szyb. Łączniki występują w zespołach dwojakiego rodzaju. Są to: zespoły łączników występujące na obrzeżu płyt szklanych, pozwalające na jednocześnie zamocowanie dwóch sąsiadujących ze sobą płyt szklanych, oraz zespoły łączników mocujących płyty szklane pośrodku ich wysokości. Krzyż posiada na swojej wysokości podział na poszczególne „kondygnacje", utworzone przez zastosowanie płyt szkła o powtarzalnej wysokości. Podział ten stanowi odbicie w stalowej konstrukcji w układzie rozmieszczenia wsporników, które występują na każdym połączeniu płyt szklanych.

Realizacja przestrzennego krzyża stanowi dowód na to, że system punktowego mocowania szyb może być również użyty do kształtowania kubaturowych, silnie rozczłonkowanych elementów i nadaje się do mocowania szyb w konstrukcjach

0    dość znacznych ugięciach (przemieszczeniach), jak w przypadku wspornika stalowego, stanowiącego konstrukcję nośną tego elementu. Poszczególne ukształtowanie przeszklenia

1    jego zamocowanie na konstrukcji przestrzennego krzyża zostały przedstawione na fot. 8-11.

Przykładem następnym, który wiąże się tematycznie z poprzednim, poprzez zastosowanie systemów łączników do punktowego (mechanicznego) mocowania szyb, jest budynek samego kościoła, który został zaprojektowany i zrealizowany następująco:

• bryłę kościoła stanowi sześcian tworzony przez ściany osłonowe i dach. Konstrukcję nośną, przebiegającą po zewnętrznej stronie ścian tworzą kształtowniki stalowe o przekroju prostokątnym. Stanowią one siatkę konstrukcyjną o powtarzalnym module.

Poszczególne pola tej konstrukcji zostały podzielone dodat-IMLClULi kowo na mniejsze pola kształtownikami stalowymi o przekroju

kwadratowym, stanowiąc pomocniczą konstrukcję nośną dla zamocowania ścian. Ściany pionowe wykonane zostały z laminowanych, półprzepuszczających światło płyt, zawieszanych na łącznikach do punktowego mocowania. Łączniki te występują w postaci systemowych, klasycznych „pająków”, mocowanych w każdym węźle konstrukcji stalowej. Laminowane płyty osłonowe w kolorze białym przepuszczają światło w wystarczającym stopniu, co powoduje, że wnętrze kościoła jest prawidłowo oświetlone. Płyty te są wypełnieniem poszczególnych pól konstrukcji stalowej, usytuowanej po zewnętrznej stronie przegrody. Układ płyt od strony wnętrza tworzy jednolitą płaszczyznę ścian, podzieloną tylko szczelinami pomiędzy poszczególnymi płytami. Szczeliny te, wypełnione czarną uszczelką z EPDM, kontrastują z białym kolorem płyt.

Znamiennym w tym prostym i lapidarnym pod względem architektonicznym budynku jest nowatorskie zastosowanie przegrody zewnętrznej utworzonej z płyt osłonowych, mocowanych punktowo w układzie odwrotnym, niż dotychczas spotykanym w wielu realizacjach. Uzyskane zostały również ciekawe efekty wnętrzarskie, będące wynikiem zastosowania laminowanych płyt osłonowych, nieprzejrzystych, przepuszczających częściowo światło dzienne. Ukształtowanie tych ścian osłonowych oraz ich detale zostały przedstawione na fot. 12-15.

Wymienione powyżej przykłady wnoszą pewne innowacje w obserwowanym od kilku lat rozwoju lekkich przegród o konstrukcji aluminiowej oraz z punktowym mocowaniem szyb. Rozwiązania te stanowią nowe fazy tego rozwoju, pozwalają projektantom przeszkleń ocenić nowe możliwości otwierające się przed nimi, umożliwiają realizację nowych pomysłów i ukształtowań architektonicznych, tak w projektowaniu budynków, ich przeszkleń, jak i w kształtowaniu detalu architektonicznego.

Przedstawione przykłady zostały omówione i scharakteryzowane z myślą o projektantach przeszkleń i o architektach stosujących takie przeszklenia i, być może, stanowić będą zachętę i inspirację w dalszej ich twórczości.

□