S6304220

44 Styk uczenia się i wykorzystanie półkul mózgowych

Styk uczenia sle

45

wierzchni skóry, używąjąc rąk i palców, łącząc to, czego się j uczą, ze zmysłem dotyku i emocjami.

Kinestetycy uczą się, porusząjąc dużymi mięśniami ru-1 chowymi w przestrzeni, angażując się aktywnie w proces 1 uczenia się poprzez stymulacje, odgrywanie ról, ekspery-1 menty, badania i ruch oraz uczestnicząc w czynnościach j z życia codziennego.

Uczniowie korzystający z innych zmysłów: Zdarza się, I że niektórzy, ucząc się, opierają się na zmyśle smaku i powo- I nienia. Chociaż nie uwzględniamy ich w naszych rozważa- I niach, warto wiedzieć, że mają oni wyjątkowo wyostrzony I zmysł powonienia i smaku, są czuli na zapachy i smaki, oraz uczą się szybko, wykorzystując te właśnie zmysły.

Styl uczenia się a mózg

Dzięki postępowi badań nad mózgiem obecnie wiemy już, I przynajmniej w pewnym zakresie, w jaki sposób mózg funkcjo- 1 nuje. Chociaż wciąż jeszcze wiele pozostaje do zbadania, odkry- j liśmy główne zasady mające znaczenie dla zrozumienia sposo- I bów uczenia się. Gdy nasz mózg wystawiony jest na działanie I bodźców, między komórkami nerwowymi powstają nowe połą- j czenia; zdolność ta zwana jest plastycznością mózgu. Im więcej I bodźców do nas dociera, tym więcej tworzy się połączeń i wzór- 1 ców uczenia się. Stąd, kiedy określone wzorce uczenia się stają I się bardziej płynne, sprawne i zautomatyzowane, szybciej się 1 uczymy, rozwijając własny, najlepszy dla nas styl uczenia się. Jest j to kwintesencja szybkiego uczenia się.

Nasze narządy zmysłów łączą z mózgiem liczne ścieżki, i Jeśli w miarę upływu czasu polegamy bardziej na naszych | oczach, wówczas szlaki między nerwami w naszych oczach 1 a tą częścią mózgu, która interepretuje bodźce wizualne, są j bardziej rozwinięte niż szlaki między mózgiem a innymi I zmysłami. W rezultacie coraz bardziej ufamy naszym oczom, j U innych ludzi silniejsze są połączenia nerwowe między I uszami a tą częścią mózgu, która interpretuje bodźce słucho-

r we; dlatego Jest im łatwiej i szybciej uczyć się za pośrednictwem uszu. Jeszcze inni używają częściej połączeń nerwowych między skórą, dłońmi i palcami a tą częścią mózgu,

. która Interpretuje bodźce dotykowe związane z doznaniami r fizycznymi oraz reakcjami na emocje i dlatego łatwiej przy-[ chodzi im uczyć się, wykorzystując zmysł dotyku. Są również P i tacy, którzy używają przede wszystkim swoich dużych : mięśni ruchowych, tak więc mają silniejsze połączenia nerwowe łączące mięśnie z tą częścią mózgu, która kontroluje ruchy ciała - ci uczą się najszybciej w sposób kinestetyczny.

Gdy czegoś się uczymy, musimy koncentrować się nad przyswajaniem nowych informacji, procedur i umiejętności. Nie chcemy się męczyć i próbować uczyć się, wykorzystując któryś ze słabych szlaków łączących nasze zmysły z mózgiem, dlatego abyśmy mogli uczyć się szybko i efektywnie, powinniśmy otrzymywać nowe informacje zgodnie z najbardziej nam odpowiadającym stylem uczenia się. Jeśli chcesz rozwinąć także inne style uczenia się, możesz to zrobić wówczas, gdy nie starasz się przyswoić nowego materiału. Zapamiętaj więc dobrze: Jeśli chcesz się czegoś szybko nauczyć, zrób to, korzystając ze stylu uczenia się, jaki preferujesz.

W jaki sposób wykształcają się style uczenia się

Style uczenia się są wynikiem oddziaływania zarówno natury, jak i wychowania. Niektóre z tendencji są dziedziczne, inne są rezultatem długotrwałego oddziaływania określonych bodźców, jeszcze inne wykształcają się wtedy, gdy używamy głównie tego, a nie innego organu zmysłu w procesie przetrwania. Powtarzające się bodźce wzmacniają określone szlaki między jednym lub więcej narządami zmysłów a mózgiem.

Wszyscy mężczyźni i kobiety należą do którejś z kategorii stylów uczenia się. Są wzrokowcy-mężczyźni i wzrokowcy--kobiety, podobnie jak słuchowcy-mężczyźni i słuchowcy-ko-biety, dotykowcy-mężczyźni i dotykowcy-kobiety oraz kine-stetycy-mężczyźni i kinestetycy-kobiety. Chociaż pewne style