Słuchowcy z dominującą lewą półkulą nąjlepiej uczą się, j słuchając nowego materiału prezentowanego w formie języka ] albo za pomocą słów lub liczb, w sposób szczegółowy, krok a po kroku. Myślą, wypowiadąjąc na głos swoje myśli i rozma wiając z innymi. Radzą sobie dobrze ze ścisłymi danymi. ] faktami, liczbami i statystyką oraz są znakomitymi badacza- ] mi, często uzupełniąjąc swoje wykłady i prezentacje informa- .] cjami. które wspierąją ich tezy i pomagają innym w ich zrozu- ] mieniu.
Są wrażliwi na sposób mówienia innych ludzi, zwracąją i uwagę na uchybienia popełnianie podczas rozmowy, takie jak i błędy gramatyczne i syn tak tyczne, ubogie słownictwo, powtarzanie określonych zwrotów i kiepska dykcja. Źle się czują, gdy mówca mówi rozwlekle i monotonnie, używa wytartych zwrotów, robi pauzy w niewłaściwych miejscach lub zbyt często jj powtarza „eee...". Będąc wyczuleni na sposób mówienia, starają się sami być dobrymi mówcami I oratorami. Z góry planują i ćwiczą się w tym, co mają powiedzieć, upewniając się, że zdania są poprawne gramatycznie, ich język Jest precyzyjny ; i jasny, a dobór słów właściwy. Wielu z nich ma dobre wyczucie rytmu i frazowania, robiąc pauzy we właściwych mląjscach dla spotęgowania efektu i modulując głos w taki sposób, by słucha-
I cze przez cały czas pozostawali w skupieniu. Słuchowcy z do-Ł miniującą lewą półkulą są dobrymi redaktorami, Jednak nie I skupiają słe na wynąjdywaniu błędów widocznych w tekście, K lecz są świadomi tego, w Jaki sposób dany tekst powinien ■ brzmieć, gdy zostanie odczytany na głos. Lubią kolekcjonować B ciekawe słowa I znajdują przyjemność w zestawianiu Ich ze 1 sobą w nowy, Interesujący sposób. Lubią oryginalne słowa, ta-I kie Jak na przykład cogitate zamiast thlnk (oba znaczą „niy-I śleć" - przyp. tłum.), oraz słowa, które brzmią dobrze dla ucha I i niosą ze sobą wiele odcieni znaczeniowych.
Są znakomitymi rozmówcami i lubią rozmawiać z bardzo [ różnymi osobami, ich wspaniała pamięć słuchowa ujawnia się podczas ich przemów, kiedy to potrafią cytować słowa innych niczym odtwarzane z magnetofonu lub przytacząją treść rozmów niemal słowo w słowo. Bywąją duszą towarzystwa, mając zawsze na podorędziu zapas humorystycznych anegdot, ciekawostek dotyczących aktualnych wydarzeń oraz historyjek, dowcipnych powiedzonek i dykteryjek zasłyszaych od znąjomych, a także umieją znakomicie Je zaprezentować. Potrafią przytaczać sławne cytaty, dowcipy, zagadki, bajki, wier-! sze, a także cytować nieomal dosłownie fragmenty z dzieł ! klasyków, filmów i wykładów.
Wzrokowcy z dominującą lewą półkulą potrzebują nleustan-f nie bodźców słuchowych. Nie znoszą zupełnej ciszy. Jeśli jest [ za cicho, czują się źle i wówczas sami wytwarzają niezbędne im bodźce, nucąc, śpiewając, gwiżdżąc, mówiąc na głos, włączając radio, telewizję, wykład nagrany na kasetę lub rozmawiając z kimś przez telefon. Przebywąjąc w biurze lub klasie, gdzie Jest za cicho, słuchowcy od razu zaczynają mówić, pragnąc dyskutować o czymkolwiek; zadąją mnóstwo pytań albo mówią do osób znajdujących się nąjbliżej. Jeśli nikt nie ma ochoty na nawiązanie z nimi kontaktu werbalnego, czasami po prostu zaczyną lą mówić na głos same do siebie. Potrzebują ciszy tylko wówczas, gdy uczą się lub czytają, ponieważ muzyka, hałas lub głośna rozmowa rozprasza ich, tak iż nie mogą się oni skupić na .słuchaniu" własnych myśli.