SAM@21

Media, nowe media, definicja medium

bezstronności, rzetelności, ochrony źródeł, stosowania się (lub nie) do etyki dziennikarskiej, wreszcie odpowiedzialności prawnej za rozpowszechniane treści -a więc właśnie wymogi obowiązujące dziennikarzy (European Parliament, 2008). W końcu blog może spełniać i funkcjonalne, i formalne kryteria zaliczenia do mediów: dążyć do realizowania tych samych celów (publikowanie informacji i opinii, np. na tematy polityczne, wpływanie na opinię publiczną) i ukazywać się regularnie. Podobnie takie usługi audiowizualne, jak podcasting albo vodcasting też mogą być uznane za media, jeżeli spełniają te same kryteria. W Stanach Zjednoczonych rzeczywiście uważa się, że dojrzali blogerzy i niektóre serwisy oferujące błogi, reprezentują wysokie standardy dziennikarskie i zasługują, by traktować je jako poważne media (Meraz, 2009) - jeżeli spełniają opisane wyżej wymogi (szerzej o tych i innych nowych formach dziennikarstwa piszemy w rozdziale 6).

Wszystko to nakazuje wprowadzić pewną korektę do definicji sformułowanej przez Gobana-Klasa, czyli kłaść nacisk przede wszystkim na wymiar funkcjonalno--organizacyjny. W efekcie można sformułować następującą definicję:

Media masowe to organizacje medialne (niezależnie od ich rozmiaru, struktury prawnej, statusu profesjonalnego bądź gospodarczego), które regularnie dostarczają do powszechnego odbioru, w potencjalnie interaktywnej relacji z odbiorcami, treści o charakterze informacyjnym, edukacyjnym i/lub rozrywkowym (z zamiarem - szczególnie w przypadku mediów informacyjnych - wywarcia wpływu na opinię publiczną). Treści te są wytwarzane lub zestawiane w procesie redakcyjnym oraz z poszanowaniem norm prawnych i etycznych, organizacje medialne zaś przyjmują (lub, zważywszy na zawartość, powinny przyjąć) pełną odpowiedzialność redakcyjną za nie oraz zapewniają ich periodyczne rozpowszechnianie za pośrednictwem odpowiedniej technologii i platform dystrybucyjnych.

jest tu mowa o pełnej odpowiedzialności redakcyjnej, gdyż unijna dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych definiuje „odpowiedzialność redakcyjną*

* art 1 pkt c w ograniczony sposób, jako „sprawowanie faktycznej kontroli zarówno “sd wyborem audycji, jak i nad sposobem ich zestawienia w chronologicznym ukła-w przypadku przekazów telewizyjnych lub w katalogu w przypadku audiowi-xh usług medialnych na żądanie. Odpowiedzialność redakcyjna nie musi : odpowiedzialności prawnej na podstawie prawa krajowego za dostarczaną i świadczone usługi”. Tego nie można uznać za właściwą definicję, gdyż ■ musi obejmować także odpowiedzialność za treść komunikowania.

W kontekście tej propozycji terminologicznej warto rozważyć przedstawiony Kaznówskiego (b.d.w.) podział mediów na: