Scan0068 (7)

-    Nie wygląda na to, by była tym zachwycona -stwierdziłam, uznając, że to zdecydowane niedopowiedzenie.

-    Trolle często sięgają po to, czego nie mogą mieć -odparł Rohan.

Spojrzałam na niego.

-    Nie masz przypadkiem brata albo kuzyna, albo kogoś takiego, kto prowadzi sklep papierniczy? To jedyna znana mi osoba, która mówi takimi zamkniętymi stwierdzeniami.

Rohan uśmiechnął się znów szeroko i po szelmowsku.

-    Magiczna krew krąży wszędzie - wyjaśnił dumnie.

Nicholas pokręcił głową.

-    Mówisz, że mamy uważać na Łucję.

-    Powinniśmy uważać na wszystkich - odpowiedział i poszedł za Fredem do kuchni.

Floss i Bron musieli głębiej przedyskutować kwestię Reginalda niż my, bo mieli nawet plan.

-    Doskonale - odezwał się Tonio. - Mówcie. Regi-nald wydaje mi się zdecydowanie zbyt podobny do Majora. A to, co zadziała na jednego, może też zadziałać na drugiego. Słucham.

Siedzieliśmy przy wielkim stole w kształcie dysku i w kolorze starego kitu. Zajmował sporą część sali jadalnej Dau Hermanos.

-    Zupełnie jak Rycerze Okrągłego Stołu - zauważył zadowolony Nicholas.

-    Ja - odezwał się El Jeffery - będę królem Arturem.

Floss westchnęła. I to tak, że aż w pięty mi poszło.

-    Możemy przejść dalej?

-    Psujesz zabawę - wyszeptał gryf.

Uśmiechnęła się szeroko.

-    Jak zdecydujesz się na rolę inną niż króla, to nie będę robić problemów.

-    Nie ma sprawy - odpowiedział, a ona poklepała go po łapie.

-    Tonio ma rację co do Reginalda i Majora - powiedziała. - Ale Reginald zagraża w inny sposób. Major jest subtelny, finezyjny.

-    Reginald to prostak i zbir. Taki, co używa mięśni, a nie głowy - odezwał się pewnie Max. - Spotkałem wielu takich ludzi. Tak naprawdę dużo trudniej z nimi wygrać niż z myślącymi. Zupełnie jakby się prosili, by dostać łupnia.

Łucja zadrżała. Fred objął ją ramieniem, a ja pomyślałam, że stare głupie powiedzenie „z deszczu... i tak dalej” wcale nie jest takie głupie.

-    Jesteśmy w gorszych opałach niż przedtem? - zapytałam.

-    Nie w gorszych. Innych - odparł Max.

-    Właśnie - stwierdził Bron. - Na naszą korzyść działa to, że Reginald jest znany. Duży. Łatwo go zauważyć. I nie jest zbyt rozgarnięty. Łucji przez cały czas ktoś musi towarzyszyć i lepiej, żeby była to osoba z magicznymi zdolnościami.

Fred przysunął do siebie Łucję.

-    Zgłaszam się na ochotnika.

-    A to niespodzianka - odparł Bron, ale się uśmiechnął. - Wy, Banici, róbcie po prostu to, co robicie czy sobie zaplanowaliście. Nie musicie siedzieć z założonymi rękami z powodu jednego trolla.

-    A jeśli sytuacja się będzie rozwijać - dodał Fred -Bron i ja zamienimy z nim kilka słów. Jestem pewien, że posłucha, prawda?

137