Scan0106 (4)

-    Musimy znaleźć Elbego. Floss potrzebuje zielonego tiulu i mówi, że ja sama na pewno go nie znajdę.

-    To prawda. Elbę rzadko pozwala, by znalazł go ktoś, kto nie jest tu urodzony.

Wyszliśmy na zewnątrz i rozpoczęliśmy zawiłą wędrówkę tam i z powrotem mającą na celu wytropienie sklepu Elbego. Tym razem podążałam po śladach gryfa. Niewiele to dało. Nadal nie miałam pojęcia, co robimy, i byłam przekonana, że samej nie udałoby mi się powtórzyć tych pseudotanecznych kroków.

Ale El Jeffery był dobry. W ciągu niecałych dziesięciu minut staliśmy na ganku Elbego, skąpani w blasku kolorowego światła, prześwitującego przez tęczę, będącą jedną ze stałych dekoracji jego kramu. Kiedy pochwaliłam gryfa, ten powiedział:

-    Tylko dlatego, że chciał, byśmy go odnaleźli.

-    A czemu miałby nie chcieć? - zapytałam. - Przecież sprzedaje różne rzeczy.

-    Zależy, kto szuka i w jakim celu - powiedział wymijająco El Jeffery.

Znaleźliśmy coś, co uznałam za właściwy rodzaj tiulu dla Floss i zanieśliśmy go do lady.

-    Szykuje się spore przedstawienie - rzucił Elbę.

-    Wieści szybko się rozchodzą - odparł El Jeffery.

Z jakiegoś powodu tych kilka słów poddało mi pewien pomysł. Od początku miałam więcej wątpliwości co do wystawienia sztuki w domu rodziców Floss niż do czegokolwiek innego. Odnosiłam wrażenie, jakbyśmy tam mieli przeciwko sobie wszystko i wszystkich. Ale...

-    Elbę! - zawołałam - możemy wystawić sztukę tutaj? Moglibyśmy ustawić scenę na ganku. Ma nawet skrzydła. Poza tym masz tu sterowane oświetlenie i byłoby gdzie trzymać pacynki.

Elbę zmrużył oczy.

-    Światła działają tylko wewnątrz.

-    Nie szkodzi, myślę, że udało im się już dojść do ładu z oświetleniem sceny. - To akurat nie było do końca zgodne z prawdą, ale dodawało mi pewności siebie. -Za to przydałoby się nam oświetlenie za kulisami.

Elbę wzruszył ramionami.

-    Wiesz, ja jestem apolityczny - przyznał w końcu. - Nie da się inaczej, gdy jesteś sprzedawcą.

Jako że El Jeffery powiedział mi wcześniej, że Elbego można znaleźć tylko wtedy, gdy tego chce, puściłam tę uwagę mimo uszu. Być może dla niego handel i polityka były dwiema różnymi rzeczami. Ale rozumiałam, o co mu chodzi.

-    Gdybyś pozwolił nam tu pracować, mogłoby ci to zaszkodzić?

-    Sami chcieli przedstawienia - podkreślił El Jeffery, a ani ja, ani Elbę nie musieliśmy pytać, o kim mówił.

-    Ale chcieli, by odbyło się na ich terenie - zauważyłam.

-    Tym bardziej powinno się odbyć gdzie indziej.

-    Oczywiście. Ale czy przyjdą gdzie indziej?

-    I czy uznają, że inne miejsce jest fair? - zapytał Elbę.

-    Zapytamy Floss i Freda. Znają rodzinne zasady. W końcu to ich dom. - Byłam już prawie na zewnątrz, gdy przyszło mi do głowy, by zapytać: - Możesz tu poczekać? Poczekasz?

Elbę powiercił się za ladą, po czym kiwnął głową. Mimo to widać było, że zgadza się niechętnie.

-    Pięć minut - obiecałam. - Czy El Jeffery ma zostać jako zabezpieczenie?

-    Jestem tego wart - oświadczył gryf - ale zostanę, by skorzystać z okazji i porozmawiać z moim kuzynem.

213