Scan10004

reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikeniii przy stosowaniu razem z doustnymi lekami hipoglikemizującymi, szczególnie z pochodnymi sulfonylomocznika.

Ze względu na hamowanie opróżniania żołądka należy zachować szczególną ostrożność przy równoczesnym stosowaniu leków o małym indeksie terapeutycznym, wymagających szybkiego wchłaniania z przewodu pokarmowego lub ścisłej obserwacji klinicznej.

Eksenatyd

Analog ludzkiego GLP-1, częściowo oporny na działanie DPP-IV, złożony z 39 aminokwasów. Podawany jest podskórnie w dawce 5 - 10 pg dwa razy dziennie. Dołączenie eksenatydu do leków doustnych (metformina, pochodne sulfonylomocznika) wiąże się z redukcją poziomu glikowanej hemoglobiny (HbAi_c) średnio o 0,8 - 1,0% oraz zmniejszeniem masy ciała o 1,5 - 3,0 kg w ciągu 30 tygodni stosowania, i dalszą redukcją masy ciała przy dłuższym stosowaniu. Skuteczność działania, odnośnie redukcji poziomu HbAi_c, jest podobna jak przy dołączeniu do doustnych leków insuliny dwufazowej aspart czy glarginy, a należy pamiętać, że insuliny i ich analogii powodują przyrost masy ciała.

Trwają badania nad długo działającym preparatem LAR (long-acting release), który podawałoby się raz w tygodniu a być może nawet raz w miesiącu.

Liraglutyd

Długodziałający analog GLP-1, o strukturze w 97% homologicznej z ludzkim GLP-1, odwracalnie wiążący się z albuminami, oporny na inaktywację z udziałem DPP-IV. Stosuje się go we wstrzyknięciach podskórnych raz na dobę. Początkowa dawka wynosi 0,6 mg, następnie zwiększa się ją co tydzień do maksymalnej dawki 1,8 mg. Podawany w monoterapii lub w kombinacji z doustnymi lekami hipoglikemizującymi powoduje redukcję poziomu HbAi_c o około 0,8 - 1,4%, w zależności od dawki oraz kombinacji zastosowanych leków. Podobnie jak eksenatyd powoduje redukcję masy ciała. Wielkość jej zależy od dawki (im wyższa dawka tym większa redukcja) oraz stosowanych równocześnie leków doustnych; największa jest w przypadku skojarzenia z metforminą - ok. 2,8 kg w ciągu 26 tygodni, ale również ma miejsce w przypadku stosowania liraglutydu w monoterapii.

4