Scan10093

DEFIBRYLATORY DWUFAZOWE

Rozdział 8. Defibrylacja

zowej: fala o kształcie tłumionej sinusoidy, kiedy natężenie prądu stopniowo spada do zera (ryc. 8.2) oraz fala jednofazowa ścięta wykładniczo, gdzie natężenie prądu spada wykładniczo do zera. W przeszłości pierwsze i drugie wyładowanie jednofazowe podczas defibrylacji miało niższą energię (200 J) niż kolejne (360 J). Z powodu mniejszej skuteczności fali jednofazowej w porównaniu z falą dwufazową, obecnie dawka energii dla pierwszej defibrylacji przy użyciu defibrylatora jednofazowego wynosi 360 J. Chociaż wyższe dawki energii wiążą się z ryzykiem większego uszkodzenia mięśnia sercowego, korzyść z wczesnej konwersji w rytm perfuzyjny jest nadrzędna. Przy stosowaniu pojedynczego wyładowania zamiast sekwencji trzech wyładowań, istotne jest zapewnienie jego maksymalnej skuteczności. Jeśli pierwsze wyładowanie jest nieskuteczne, następne i kolejne wyładowania powinny mieć wartość energii 360 J.

Ryc. 8.2 Fala jednofazowa o kształcie tłumionej sinusoidy

/

Fala dwufazowa dostarcza impuls prądu, który płynie w kierunku elektrody dodatniej przez określony czas, zanim odwróci się i popłynie w kierunku ujemnej elektrody w pozostałym czasie trwania wyładowania. istnieją dwa główne typy fali dwufazowej: fala dwufazowa ścięta wykładniczo (Biphasic Truncated Expotential — BTE) (ryc. 8.3) oraz fala dwufazowa rektalinearna (Rectilinear Biphasic — RLB)

(ryc. 8.4). Niektóre defibrylatory dwufazowe kompensują w szerokim zakresie impedancję klatki piersiowej poprzez elektroniczne dostosowanie amplitudy i czasu trwania fali. Optymalny stosunek czasu trwania pierwszej do drugiej fazy impulsu nie został dotychczas ustalony. Nie wiadomo również, czy poszczególne kształty fali prądu defibrylacji różnią się skutecznością w leczeniu VF w zależności od jego czasu trwania.

90 ALS

Dla trwającego długo VF/VT skuteczność pierwsze-l go wyładowania jest większa dla fali dwufazowej (86-98%), niż dla jednofazowej (54-91%), dlatego I też zaleca się użycie impulsu dwufazowego, jeśli :cl tylko możliwe. Defibrylacja prądem o fali dwufazo^J wymaga mniejszej ilości energii i w związku z tym I urządzenia takie mają mniejsze kondensatory, potrJ bują baterii o mniejszej mocy, a kształt fali może bjl kontrolowany przez półprzewodnikowy zespół obwał dów bez konieczności użycia cewki indukcyjnej. Tył samym defibrylatory takie są mniejsze, lżejsze i łat-l wiejsze do przenoszenia.

Brakuje dowodów naukowych na potwierdzenie tezf że jeden rodzaj fali dwufazowej jest skuteczniejszy I niż inny. Jakkolwiek pierwsze wyładowanie dla fali I dwufazowej RLB nie powinno być niższe niż 120 j| oraz 150 J dla fali BTE, zalecane jest, aby wartości energii impulsu dwufazowego wynosiła co najmniejl 150 J niezależnie od kształtu fali.

Jeśli osoba wykonująca defibrylację nie zna zakreśl skutecznej energii danego urządzenia, powinna za-| stosować przy pierwszym wyładowaniu energię 200 J. Ta domyślna energia 200 J została wybrana!