Scan10128 (2)

razie przemieszczenia lub perforacji ściany w ob-EKG nadal będzie widoczna iglica pobudzenia okresowo lub na stałe może wystąpić utrata hwycenia (po iglicach stymulacji nie wystąpią 'y QRS). Kiedy elektroda ulega przemieszcze-ale pozostaje w prawej komorze może to spowo-ć dodatkowe pobudzenia komorowe lub bar-poważne komorowe zaburzenia rytmu do VT włącznie. Kiedy elektrostymulacja endokawitar-zawodzi istnieje ryzyko zatrzymania krążenia irniku zatrzymania pracy komór. Może to być sy-krótkotrwała i powodować omdlenia lub prze-:na i prowadzić do zatrzymania krążenia. W ta-okolicznościach należy podjąć stymulację niein-ną do czasu wdrożenia skutecznej stymulacji awitarnej.

NTOWANE KARDIOSTYMULATORY

my dotyczące układów do ciągłej stymulacji pują rzadko, ponieważ połączenia pomiędzy Jami stymulującymi i urządzeniem stymulują-są lepiej zabezpieczone.

ją się pęknięcia przewodu elektrody do stałej lacji zazwyczaj w wyniku urazu takiego jak np. k na wyciągnięte ramię po stronie rozrusznika, to powodować stałą lub czasową utratę stymu-

pacjent z implantowanym stymulatorem doznawania krążenia lub wymaga kardiowersji, defibrylatora lub elektrody samoprzylepne nale-jieszczać w odległości przynajmniej 12-15 cm kusznika. Urządzenia te są najczęściej implan-pod lewym obojczykiem i nie powodują trud-w ustawieniu łyżek defibrylatora w standardo-pozycjach. Jeśli rozrusznik został implantowa-prawym obojczykiem należy, jeśli to możliwe, ~wać do defibrylacji lub kardiowersji przednio-ustawienie łyżek. Jest ono najłatwiejsze i najmniejsze, wtedy gdy używa się raczej elek-samoprzylepnych, a nie standardowych, trzyma-w dłoniach, łyżek defibrylatora.

tyczne defibrylatory zewnętrzne (AED) mogą interpretować iglicę pobudzenia ze stymulato-zespół QRS i w konsekwencji nie rozpoznać wymagającego defibrylacji.

orowe układy stymulacji

awna typowym powodem, dla którego implan-kardiostymulator było leczenie bradykardii, owanej w większości przypadków przez zabu-funkcji węzła zatokowo-przedsionkowego lub

przewodzenia przedsionkowo-komorowego. W ostatnim czasie wzrasta użycie stymulatorów dwukomorowych jako terapii resynchronizacyjnej serca u pacjentów z niewydolnością serca. U większości z tych pacjentów powodem zastosowania stymulacji nie jest bradykardia. Jednoczasowa stymulacja koniuszka prawej komory i bocznej ściany lewej komory poprawia koordynację skurczu lewej komory. Podczas stosowania tego rodzaju stymulatorów, jak i w przypadku innych rozruszników, należy stosować analogiczne środki ostrożności w czasie defibrylacji i kardiowersji. Nieprawidłowe działanie stymulatora dwukomorowego zazwyczaj nie spowoduje znacznych zmian w częstości rytmu lub innych groźnych jego zaburzeń.

Implantowane

kardiowertery-defibrylatory (ICDs)

Urządzenia te przypominają duże implantowane rozruszniki. Wiele z nich może spełniać funkcję rozruszników na żądanie w chwili wystąpienia bradykardii, niektóre z nich mogą wykonywać stymulację dwukomorową w niewydolności serca jak również, jeśli to konieczne, wykonywać defibrylację. Wskazania do implantacji ICD są zawarte w wytycznych narodowych i międzynarodowych, lecz w świetle wzrastającej liczby dowodów wskazujących na poprawę przeżywalności pacjentów po rozległym zawale mięśnia sercowego i pacjentów z niewydolnością serca, liczba stosowanych urządzeń tego typu będzie wzrastać. W odróżnieniu od zwykłych rozruszników podstawową funkcją ICD jest przerwanie zagrażającej życiu tachyarytmii. Prosty ICD może wykonać defibrylację z chwilą, w której wykryje VF lub bardzo szybki VT. Bardziej wyszukane urządzenia mogą zostać zaprogramowane również w celu dostarczenia zsynchronizowanego impulsu aby przerwać VT, które nie jest szybkie i z małym prawdopodobieństwem może prowadzić do zatrzymania krążenia, powracając do trybu defibrylacji tylko wtedy, kiedy VT przechodzi w rytm o większej częstotliwości lub przechodzi w VF.

Urządzenia typu ICD są zazwyczaj implantowane w okolicy podobojczykowej w podobnej lokalizacji jak rozruszniki. Pomimo, iż urządzenia te mogą wydawać się złożone, sposób wykrywania przez nie zmian rytmu serca jest stosunkowo prosty i zależny głównie od wykrywania szybkich jego rytmów. W konsekwencji urządzenia typu ICD mogą czasami błędnie rozpoznać arytmię lub niepoprawnie zinterpretować inną aktywność elektryczną i dostarczyć wyładowanie co jest dla przytomnego pacjenta bardzo nieprzyjemne. Implantowane kardiowertery-defibrylatory mogą być czasowo wyłączane poprzez przyłożenie lub przyklejenie za pomocą taśmy do skóry nad urządzeniem magnesu. Jeśli ICD nie działa prawidłowo należy zasięgnąć opinii

ALS 127

Europejska Rada Resuscytacji