s 26 (2)

Rodzina jako wspólnota osób'*⁰ kształtuje specyficzną atmosferę życia rodzinnego, określony klimat wychowawczy, nadając wypoczynkowi rodzinnemu wyjątkowy charakter. O tej atmosferze decyduje silna więź psychiczna między rodzicami i dziećmi oraz innymi członkami rodziny, wzmocniona dzięki wspólnocie „bycia" ze sobą także w czasie wolnym.

Specyfika wypoczynku rodzinnego polega na tym, że dotyczy on najbliższych sobie emocjonalnie osób, ma charakter naturalny, nieformalny, realizuje się przez codzienne obcowanie ze sobą, spotkania, trwający dialog, interakcje między członkami rodziny.

²⁰    F. Adamski przez pojęcie wspólnoty rozumie „naturalne zespolenie ludzi (szczupłego grona) ze względu na wspólnie odczuwany cel, podobne wzajemne uczucia i naturalne wspólne dążenie’*, w: F. Adamski, Socjologia malieństYja I rodziny. Warszawa 1984, s. 25.

²¹    A. Radlińska, Pedagogika społeczna, Warszawa 1961.

²²    M. Buber, Ja i 'fy. Ifybór pism filozoficznych, Warszawa 1992; T. Godacz. Wychowanie jako spotkanie osób, „Znak”, nr 436, 9/91, Kraków.

²² A. Przccławska, Relacje między ludźmi jako przedmiot badań pedagogicznych, Warszawa 1993, s. 11-14.

²⁴ Wychowanie w kontekście teoretycznym, red. A. Tchorzewski, Bydgoszcz 1993, s. 180; Funkcje edukacyjne rodziny, red. A. Tchorzewski, Bydgoszcz 1990, s. 10.