s04 (12)

7	2 3 7 \ \ \	4 5 5 l \ \
Głowica bojowa:
I — ładunek kumulacyjny; 2 -		- wkładka
kumulacyjna; 3 — osłona; 6 — ładunek
pobudzający; S *—	zapalnik;	6 — po-
krywka; 7 — czepiec balistyczny
niem naboju do lufy granatnika.		Podstawowym
jej elementem Jest	prochowy ładunek

miotający, umieszczony w cylindrycznej łusce tekturowej. Masa ładunku prochowego podzielona jest na kilka części za pomocą przekładek tekturowych, dzięki czemu uzyskuje się stopniowy zapłon ładunku.

Najbardziej złożonym pod względem budowy zespołem naboju PC-2 Jest z a p a 1 n ik DK-2. Ze względu na umieszczenie w części dennej głowicy (za ładunkiem kruszącym) zapalnik ten nazywany jest dennym, a z uwagi na zasadę działania — bezwładnikowym. Najważniejszymi funkcjonalnie jego elementami są: pobudzacz, spłonka pobudzająca, iglica z tłoczkiem i sprężyną oraz bezwładnik. Dodatkowym wyposażeniem zapalnika Jest m e c h ar nizm zabezpieczający, składający się z rygla i bezwładnika zatrzaskowego ze sprężyną. Jego zadaniem jest uniemożliwienie zbicia spłonki pobudzającej dopóki nie nastąpi wystrzał, przez co zapewnione jest bezpieczeństwo przy obchodzeniu się z pociskiem lub samym zapalnikiem. Wszystkie elementy zapalnika umieszczone są w szczelnie zamkniętej obudowie metalowej.

PRZYGOTOWANIE

STRZAŁU

Przed oddaniem strzału z rgppanc-2 należy wykonać następujące czynności przygotowawcze: zabezpieczenie i sprawdzenie granatnika, przygotowanie naboju, doprowadzenie granatnika do położenia bojowego, przyjęcie postawy streeleckiej, ładowanie, napięcie kurka, odbezpieczenie i wycelowanie granatnika.

Przygotowanie naboju polega na jego ukompletowaniu, czyli połączeniu wszystkich części w jedną całość. Ponieważ zwykle pociski przenoszone są w całości, czynność ta ogranicza się do odkręcenia kapturka zabezpieczającego z obsady spłonki i nakręcenia na jego miejsce części miotającej wyjętej z futerału.

Doprowadzenie granatnika do położenia bojowego obejmuje następujące czynności: zdjęcie ochraniaczy z końców' lufy, ustawienie ramienia muszki i ramki celownika w położenie bojowe (pionowo), sprawdzenie czy kurek nie Jest napięty i ewentualne zwolnienie go oraz zabezpieczenie spustu przez przesunięcie bezpiecznika w położenie ..zabezpieczone”.

Przyjęcie postawy strzeleckiej uwarunkowane Jest głównie sytuacją terenową. Z rgppanc-2 można strzelać w postawie stojąc, klęcząc i leżąc, w miejscu lub w’ marszu (z krótkiego zatrzymania się), z okopu 1 zza ukrycia. W każdym jednak przypadku przy wyborze stanowiska ogniowego i postawy strzeleckiej należy zachować odpowiednie warunki bezpieczelistwa, wynikające z zasady działania granatnika bezodrzutowego. Przede wszystkim należy pamiętać, że do tyłu z lufy wypływa z dużą prędkością strumień gorących gazów, tworząc tzw. strefę niebezpieczną za granatnikiem. Granatnik powinien być więc trzymany na prawym ramieniu w ten sposób, aby tylna część lufy znajdowała się poza ciałem strzelającego 1 była odchylona od niego, a za* granatnikiem w odległości przynajmniej 10 m nie mogą znajdować się ludzie ani materiały wybuchowe i łatwopalne. Nie można też dopuścić do strzelania z lewego ramienia ani opierania tylnej części lufy o jakiekolwiek przedmioty lub o ziemię.

Ładowanie granatnika polega na wsunięciu tylnej (kalibrowej) części przygotowanego naboju do przewodu lufy od strony wylotu w ten sposób, aby ustalacz naboju wszedł do oporu w trapezowe wycięcie kołnierza przedniego lufy. Spłonka zapalająca ustawi się wówczas nad grotem iglicy. Lufa granatnika przy ładowaniu powinna być zwrócona wylotem w kierunku zamierzonego strzelania (celu).

Napinanie kurka następuje w wyniku obrócenia go do dołu przez naciśnięcie kciukiem jego główki redełkowanej.

Odbezpieczenie spustu (mechanizmu odpalającego granatnika) polega na przesunięciu bezpiecznika nastawnego z położenia „zabezpieczone” w położenie „odbezpieczone", przez naciśnięcie Jego prawego końca palcem wskazującym.

Wycelowanie granatnika (zarówno do celów ruchomych, jak i nieruchomych) odbywa się za pomocą szczerbinki celownika i muszki, podobnie Jak wycelowanie broni strzeleckiej (np. karabinka). Polega ono na takim ustawieniu granatnika, aby linia celowania, prowadząca od oka Strzelca do wybranego punktu celu. przechodziła przez środki górnych krawędzi szczerbinki i muszki. Szczerbinkę. przez którą należy celować, wybiera się w zależności od odległości do celu, zaokrąglając tę odległość do 50, 100 lub 150 m.

4