skan0287

290 Elektrochemia

Obliczony stąd współczynnik aktywności y_± = 0,838 uwzględniamy w wyrażeniu (1) i otrzymujemy nowe stężenie, c₂ = 2,253 • 10^-3 M. Powtarzając to postępowanie, najlepiej w arkuszu kalkulacyjnym (zob. tab. 6.6), otrzymujemy y_± = 0,823 oraz c = 2,294 • 10“³ M.

Tabela 6.6

i	/[ M]				ig y±		y±	c [M]		Aj = c.j	-1 ^-ci
1							1	1,889-	10“^3
2	5,667	10-^3	7,528 •	10"^2	-7,665 •	Kr^2	0,838	2,253 •	10~^3	-3,65	• lO"^4
3	6,760	10-^3	8,222 •	10"^2	-8,372 •	10-^2	0,825	2,290 •	10"^3	-3,70	• 10“^5
4	6,871	10“^3	8,289 •	10^-2	-8,440 •	10"^2	0,823	2,294 •	lO”^3	-3,61	• 10^-6
5	6,882	10~^3	8,296 •	10"^2	-8,447 •	10“^2	0,823	2,294 •	10-^3	-3,51	• 10-^7

a) 0,01 M KN0₃. Rozpuszczając PbF₂ w roztworze innej soli, bez wspólnych jonów, spowodujemy jedynie zwiększenie siły jonowej roztworu, przez co zmaleje współczynnik aktywności, a zatem, zgodnie z wyrażeniem (1), wzrośnie rozpuszczalność PbF₂:

I = j X Cf z] = ^ (c • 2² + 2 • c • 1² + c_s • 1² + c_s • 1²) = 3c + c_s,

gdzie c_s = 0,01 M jest stężeniem rozpuszczonego KN0₃. Zakładając w pierwszym przybliżeniu, iż y± = 1, za c przyjmujemy wartość C\ (zob. tab. 6.7). Siła jonowa jest większa od 0,01 i do obliczenia y_± wykorzystamy prawo Dęby e^a-Htickl a (6.39) w postaci

M_|V7

Metodą kolejnych przybliżeń otrzymujemy ostatecznie y_± = 0,761 oraz c = = 2,483 ■ 10~³ M.

Tabela 6.7

i	/[M]	V7	igy±	Y±	c [M]	Aj = cM - Cj
1					1,889-10'^3
2	1,567-10-^2	0,1252	-0,1133	0,770	2,452 • 10^-3	-5,63 -10-^4
3	1,736-10'^2	0,1317	-0,1185	0,761	2,482-lO"^3	-2,99 • 10“^5
4	1,744-10^-2	0,1321	-0,1188	0,761	2,483 ■ 10“^3	-1,54 -lO"^6
5	1,745 - lO"^2	0,1321	-0,1188	0,761	2,483 • 10-^3	00 1 in os r-' 1

b) 0,01 M NaF. Obecność dodatkowej ilości jonów fluorkowych cofnie dy-socjację PbF₂, a zatem zmniejszy się stężenie jonów Pb²⁺ w roztworze (równoznaczne ze stężeniem rozpuszczonego PbF₂):