skanowanie0004 (133)

148

Zwierzyniec

„— Tego z dawna uczyli za zającem gonić, Patrzajcież, jako bieży, by miał szyję

złomie.”

18.    PIIAETON, CO SŁOŃCE WOZIŁ

Phaeton Słońca prosił, aby mu dopuścił Wóz, na którym siedziało, aby on rozpuścił. Iż kierować nie umiał, wnet Słońce

przewrócił,

Sam się potłukł, świat spalił, koni nie

ukrócił.

Takżeć się z każdym dzieje, kto się w wielkie

rzeczy

Wdawa, a co przystoi, nie miewa na

pieczy:

Wóz złamie, sam się stłucze i szkody naczyni, Bo perłami haftować nie przystoi świni.

19.    SAMSON

Samson to dziwny mocarz był za czasu

swego,

Źe paszczęki rozdzierał u lwa okrutnego.

A potym go niewiasta marna okróciła,

Prze swą wszeteczną sprawę o śmierć

przyprawiła.

Pomniż też ty, Samsonie, każdy wieku swego, Iż masz na się zawżdy lwa srodze

ryczącego.

Strzeżże się wszeteczeństwa świata

obłudnego,

Pewnie zgromisz tego lwa w imię Pana

swego.

20. JUDYT, ZACNA ŻYDÓWKA

Judyt, ta sławna pani w Bctulijej mieście, Acz nieprawie przystało to było niewieście,

149

Rozdział I

Widząc bliski upadek miasteczka onego,

Szła do wojska i ścięła hetmana srogiego. Mógłby tu stan rycerski stąd dobry przykład

brać,

A z tej małej niewiastki serca sobie dodać, Która broniąc ojczyzny, gardło swe ważyła,

A godna by hetmaństwa, by dziś żywa

była.

21. PORCJA, BRUTA, RZYMSKIEGO PANA, ŻONA

przygody Ten gdy się na cesarza z inszymi zbuntował, Żona się dowiedziała, którą on miłował. Rzkomo nóż upuściwszy, barzo się raniła,

On przybieżał: ,,— A cożeś sobie

uczyniła?”

A ta mu poszeptała: „— Wolę w czas

skosztować,

Jeśli rany przy tobie będę mogła wytrwać. Bo ja wiem, co ty myślisz, skąd zginiemy

marnie,

Wszak wiesz, że za niecnotą wszytko się

złe garnie.”

22. KORNELIA, RZYMSKA PANI

bfałej Królowa Kornelijej szaty ukazała,

wstyd Iż takich ona nigdy przed tym nie widała,

głowy — py^_ają_C; — Która farba ze wszech

napięlcniejsza?”

Ta rzekła: „— Białej głowie to

naprzystojniejsza,

Gdy się jej twarz ze wstydu nadobnie

zapłonie,