s12 (3)

Cofanie się suwadła powoduje takie samo współdziałanie części, jak przy nabijaniu karabinka, z wy

jątkiem wyrzutnika, kurka i opóźniacza. W tym czasie pocisk wylatuje z lufy, a za nim opuszczają lufę gazy prochowe. Dalsze cofanie się suwadła z zamkiem odbywa się pod działaniem siły bezwładności, przy czym łuska, trzymana pazurem wyciągu* natrafia na wyrzutnik i zostaje wyrzucona na zewnątrz broni. Przy ruchu powrotnym suwadła z tam. Idem, kurek jest utrzymywany tylko przez samoczynny zaczep kurkowy. Zwolniony z tego zaczepu (przez występ suwadła) kurek obraca się i uderza w zatrzask opóźniacza kurka. Opóźniacz obraca się do tyłu i tym samym podstawia swój przedni występ pod uderzenie kurka. Na skutek tych uderzeń obrót kurka do przodu zostaje nieco zwolniony, co wpływa korzystnie na stateczność broni (zmniejszenie rozrzutu). W końcowym swym ruchu kurek uderza w iglicę: następuje strzał. Dopóki naciskany jest język spustowy i naboje znajdują się w magazynku, trwa ogień ciągły-

Po zwolnieniu nacisku na język spustowy, spust pod działaniem sprężyny (zagięte końce — wąsy sprężyny kurkowej) obraca się, a jego zaczep kurkowy zaskakuje za ząb kurka. Kurek zatrzymuje się, ogień zostaje przerwany, a karabinek jest nabity. Naciskając ponownie język spustowy, można dalej prowadzić ogień ciągły.

Przy strzelaniu ogniem pojedynczym z nabitego i odbezpieczonego karabinka należy przełącznik ustawić na ogień pojedynczy (P) i nacisnąć język spustowy. Przy przestawianiu przełącznika

PocUki:

a — pocisk zwykły z rdzeniem stalowym; b — pocisk smugowy; c — pocisk przeciw -pancerno-zapalający: 1 — płaszcz ; 2 — rdzeń stalowy; 3 — koszulka ołowiana; 4 — rdzeń ołowiany; 3 — tulejka; 6 — masa smugowa; 7 — dno ołowiane; 8 — masa zapalająca; 9 — kaptur głowicy

12