skanowanie0010 (125)

Reakcje jonu S²". 1. Jony Ag⁴. Wytrącają z roztworów zawierających ja S²- czarny osad siarczku srebra — Ag₂S.

2Ag^f-f-S²~ -► Ag₂S

Ag₂S rozpuszcza się na gorąco w rozcieńczonym HN0₃, przy czym wytrąca się M idowa siarka.

3Ag₂S+2N0₃"+8H+ 6Ag⁴ +3S⁰+2NO+4H₂O

2.    Kwasy nie utleniające. Rozkładają wiele siarczków z wydzieleniem woli H₂S, który możemy poznać po zapachu lub czernieniu bibuły zwilżonej ocl u ołowiawym (powstaje czarny PbS).

S²--j~2H⁴ -> H₂S

3.    Nitroprusydek sodowy Na₂[Fe(CN)₅NO]. Tworzy z jonami S^2_ charal' ■ tyczne czerwonofioletowe zabarwienie na skutek powstawania związku korni¹ sowego Na₄[Fe(CN)₅NOS].

Reakcję wykonuje się w środowisku zasadowym.

4.    Nadmanganian potasowy KMn0₄. Roztwór nadmanganianu potasowe)'" wpływem jonów S^2- w kwaśnym środowisku odbarwia się, utleniając jony S² ' do w siarki.

2Mn0₄--i-5S²- + 16H-^;- -> 5SH-2Mn²⁺+8H₂0 4.S.2.2. Jon octanowy, CI I o CO O

Jon CH₃COO~ jest anionem słabego kwasu organicznego CH_sCOOH. Kwas octowy jest kwasem zasadowym i ulega dysocjacji według równania:

CH3COOH +H_aO -> CH₃COO“ +H_sO+

Kwas octowy jest substancją stałą, łatwo lotną, o charakterystycznym zapachu. W handlu )t»i wany 6% i 10% roztwór pod nazwą ocet oraz 80% jako tzw. esencja octowa. Stały kwas octowy • się „lodowaty”.

Sole tego kwasu — octany są rozpuszczalne w wodzie z wyjątkiem soli Ag⁺, Hgi' i iiM wodorotlenooctanów. Roztwory octanów metali alkalicznych i wapniowców wykazują odczyn ««

Reakcje jonu CH₃COO~. 1. Jony Ag⁺. Wytrącają biały osad octami *• CHoCOOAg (tylko ze stężonych roztworów), dobrze rozpuszczalny w gorące) w*

CH₃COO +Ag¹ -> CH₃COOAg

2.    Rozcieńczony H₂S0₄. Wypiera z octanów wolny kwas octowy CII„< ¹ który przy ogrzaniu możemy wykryć po zapachu.

CH₃COO~-f H⁺ - CH₃COOH

3.    Chlorek żelazowy FcCl_;l. W roztworach obojętny cii. zawiciajii- > ny CIIj|COO daje czcrwonobrunainc znbnrwicuic oclami żelazowi^

• i» lI₃COO)₃, który po rozcieńczeniu wodą i zagotowaniu wydziela brunatny osad

•    lnrotlenosoli — Fe(OH)₂CH₃CQO.

Fe³⁺+3CH_sCOO- -> Fe(CH₃COO)₃

Fe(CH₃COO)₃+2H₂0 -> Fe(0H)₂CH₃C0^f 2CH₃COOH

¹ . crwone zabarwienie, pochodzące od octanu żelazowego, niknie po dodaniu v.imi — sposób odróżnienia od jonu NCS~. a reakcji tej przeszkadzają jony I~, NCS~, N0₂A

i<iv I~ pod wpływem jonów żelazowych utleniają się do wolnego jodu, zabarwiając roztwór na czer-"lu unatny kolor. Zabarwienie to znika po dodaniu tiosiarczanu.

l /\rszenik As₂Q₃ (silna trucizna). Prażony z octanami tworzy tlenek kakodylu

•    Mirtnej woni, przypominającej czosnek.

4CH₃C00Na+As₂0₃ -> 2Na₂C0₃+2C0₂+[As(CH₃)₂]₂0

•    Mrukturalny tlenku kakodylu:

HjCv.    /CH₃

As —O —As

HjC^    ^CH,

i inanie. 2-3 krople badanego roztworu odparowujemy do sucha, dodajemy szczyptę A$._zO^ i my.

U Idnnol. Ogrzewany z octanami w środowisku bezwodnym (wobec stężonego ' <•iworzy ester o przyjemnym owocowym zapachu.

C₂H₅OH-FCH₃COOH ^ ch₃cooc₂h₅+h₂o

i <• minie. 2-5 kropel badanego roztworu odparowujemy do sucha. Po ostygnięciu dodajemy 3 5 i Hctnolu i 2-3 krople stężonego H₂S0₄. Ogrzewamy i badamy zapach.

"M | on azoty nowy, NO^    /    ¹    ^

", jrst anionem słabego kwasu azotawego — HN0₂. Kwas azotawy może występować jedynie ■ ......li wodnych. Kwas azotawy i jego sole — azotyny — wykazują właściwości utleniające i redu-

W.i n\ :-i rozpuszczalne w wodzie z wyjątkiem azotynu srebra, który jest na zimno słabo rozpusz-

roztwory wykazują odczyn zasadowy.

MtMtkcjc jonu NCkJ. 1. Kwasy. Rozkładają azotyny z wydzieleniem tlenków

h++no₂~ hno₂

3HN0₂ -> HN0₃+2N0H H₂0 2NO-I X), -> 2NOo

Ag¹. Wytrącają z roztworów zawierających jony NO,, biały osad n/otymi