Reakcje jonu C1‘. 1. Jony Ag+. Z roztworów zawierających jony Cl~ wv4 cają biały, serowaty osad chlorku srebra AgCl.
Ag++Cl- -> AgCl
Osad ten na świetle przybiera barwę szaro fioletową na skutek powstav 4 metalicznego srebra.
AgCl jest nierozpuszczalny w rozcieńczonym HNOs, natomiast rozpuszc/ i )
a) w stężonym HC1
lub
b) w NH3 • H20
AgCl-f 2(NH3 • HoO) ^ Ag(NH3)2h -f Ch -f 2H20 Po dodaniu kwas u azotowego wytrąca się ponownie osad:
Ag(NH3)2+-bCl-+2H+ -> AgCl-)-2NH4+
c) w KCN
AgCl+2CN- Ag(CN)2-+Cl-
d) w Na2S203
AgCl-f 2S203 —> Ag(S203)o +C1-
2. Reakcja chrcmylowa. Chlorki (substancja stała) ogrzewane ze stężonym i1 i stałym K2Cr207 tworzą chlorek chromylowy Cr02Cl2, który jest związkiem l<' Cr02Cl2 reaguje z wodorotlenkiem z utworzeniem CrOlf ; ten ostatni możemv przeprowadzając go w Cr05 za pomocą mieszaniny Lehnera.
Mieszanina Lehnera jest mieszaniną równych objętości rozcieńczonego u wody utlenionej i eteru. Przed dodaniem eteru mieszaninę należy ostudzić.
Wykonanie próby (wykonujemy w aparacie — p. ryc. 4.7 na str. 177). Kilka kropel lu*.l•• stancji odparowujemy w krótkiej, szerokiej probówce do sucha, następnie nasypujemy na ch«" i podwójną ilość (wagowo) K2Cr207 w stosunku do suchej pozostałości badanej substancji i *1*•
kropel stęż. H2S04, aby zwilżyć całość. Na pipecie umieszczonej w korku zawieszamy kroplę '......
rotlenku sodowego i ostrożnie, by nie strącić kropli i nie dotknąć pipetą dna lub ścianl i, probówkę korkiem.
Dno probówki ogrzewamy ostrożnie do ukazania się żółtych dymów Cr02Cl2. Kroplę z pl|" nosimy do przygotowanej uprzednio mieszaniny Lehnera, po czym mieszaninę szybko rkltu padku obecności chlorków warstwa eterowa zabarwia się na kolor szafirowy.
K2Cr207+4NaCl+6H2S04 2CToX12 + KHS04 1 4NaHS04 t -3H..O Cr02Ch+4Na0H NnaCr04-f2NaCl-| 2IIaO Na2Cr04 1 2HaOa4 H..SC>4 < CrOD I 111,,O | Na,,SC)4
| cni to /.włą/rl* tiujący
I iw uga 1. Utleniacze MnOJj NOJ, Cl OJ przeszkadzają tej reakcji, gdyż może nastąpić utlenienie i i I do wolnego chloru.
I u uga 2. Reduktory NO^, S2~, SO|“, NCS~ przeszkadzają tej reakcji, gdyż redukują Cr+6 do Cr+a. Itiypndku obecności reduktorów należy dać nadmiar K2Cr207.
luuga 3. Chlorki nierozpuszczalne, jak AgCl i Hg2Cl2 i mało zdysocjowane, np. HgCI2, mogą nie m 1 chlorku chromylu.
1 "ugn 4. Podobną reakcję mogą dać jedynie jony F~, ponieważ tworzą lotny fluorek chromylu
i
> MężonyH2S04. Po dodaniu stężonego H2S04 do roztworu zawierającego jony i.iszczą po podgrzaniu, uwalnia się gazowy HC1, który z NHS daje białe dymy ,ł |
NaCl+H2S04 ^ NaHS04+HCl HĆi+NH^ -> NH4C1
• i '■ nanie. Na szkiełku zegarkowym umieszczamy 2 krople badanej substancji i dodajemy 5 kropel
• i i 2S04; jednocześnie nad szkiełkiem trzymamy bagietkę zwilżoną stężonym NH3 • H20. Pow-' ulyili dymów NH4C1 świadczy o obecności CC.
i I roztwór nadmanganianu potasowego KMn04. Przy utlenianiu jonów Ch
....... i utleniacza, np. MnOa, Mn04~, Pb02 lub KC103, w środowisku kwaśnym
się wolny chlor, który możemy poznać po charakterystycznym zapachu.
Mn02+2Ch-}-4H+ - Cf2+Mn2++2H20
1 wykrycia obecności reduktorów stosujemy zazwyczaj roztwór nadmanganianu »i"v. |1.n. KMn04 jako silny utleniacz ulega redukcji.
I nu łowisku kwaśnym zachodzi redukcja Mn17 do Mn+2 i roztwór nadmanganianu iiflrlowe zabarwienie.
' ""łowisku słabo kwaśnym lub zasadowym jon MnO^f redukuje się do MnK i1., "i1 wydzielenie się ciemnobrunatnego MnOa. Reakqę wykonujemy zwykle 1 -1 I u kwaśnym, przy czym do zakwaszenia używamy kwasu siarkowego, nil jako słaby reduktor odbarwia roztwór KMn04 w środowisku kwaśnym na
10Cl--j-2MnO4-+16H+ -» 5Ćh+2Mn2 : +8H20
• li lor jako silny utleniacz zabarwia zwilżony papierek jodoskrobiowy (skra-Iwly nasycony KI i kleildem skrobiowym) na kolor fioletowy.
|**ii bromkowy, Br~
i 1 "iiiiiiicm mocnego kwasu bromowodorowego HBr. Kwas bromowodorowy jest roztworem
* ........wodoru w wodzie.
• •1 i1 ii:, zi żalnych bromków należą: AgBr, Hg2Br2, PbBr2 i Cu2Br2; trudno rozpuszczalny
1. l i uja właściwości analogiczne do chlorków mają jednał1 •.ilnicjsze właściwości n ilul ujm