skanowanie0020

Błona komórkowa

Ryc. 3.1.13. Fragment komórki żernej - makrofaga, sfotografowanej w transmisyjnym mikroskopie elew tronowym. Komórka wybarwiona czerwienią rut en u, która wiąże się z glikokaliksem na powierz^fl błony komórkowej (strzałka)

za i kwasy sjalowe. Reszty kwasu sjalowego zazwyczaj znajdują się na końcadaj bocznych łańcuchów cukrowych i są odpowiedzialne za ujemny ładunek powierzchni błony komórkowej. Pozornie mogłoby się wydawać, że obecność tylko 1 rodzajów cukrów prostych w błonie podstawnej komórek jest liczbą stosunkowa ograniczoną. Niemniej jednak każdy z glikolipidów lub białek transbłonowyćH przyłącza co najmniej 15 bocznych łańcuchów cukrowych w różnej sekweńcji> zatem liczba kombinacji jest olbrzymia i dzisiaj trudno jest określić dokładny skłafl i kompozycję cukrów, które przyłączają się do białek i lipidów błony komórkow^B Otoczka mukopolisacharydowa błony komórkowej, glikokaliks, jest barda® wrażliwa na każdą fizjologiczną zmianę komórki. Zatem pokrycie błony komórko! wej węglowodanami musi spełniać jakąś ważną funkcję, a ta nie jest jeszcze dokłajS nie poznana i niewiele poza spekulacjami można Czytelnikowi zaproponoi^H

Ryc. 3.1.14. Fotografia mikroskopowo-elektronowa wypustki fibroblastu (Fb) skóry człowieka, hodowsj nej in vitro. Powierzchnia błony komórki wybarwiona metodą histochemiczną z zastosowaniem kas-kanawaliny A. otrzymanej z nasion fasoli (Canavalia ensiformis). Konkanawalina A wiąże się specyficzna* z resztami D-mannozy obecnymi w glikokaliksie (strzałki)