skanowanie0022

4.6.2. Wypieranie amoniaku z soli amonowych

Odczynniki    Szkło i aparatura

Roztwór chlorku amonu, 10% roztwór    Probówka, łaźnia wodna,

wodorotlenku sodu, papierek wskaźnikowy.

Wykonanie

I )o probówki wlać ok. 1 cm³ roztworu chlorku amonu, a następnie ok. 1 cm³ roztwom wodorotlenku sodu. Probówkę ogrzać w łaźni wodnej do ok. 60°C i ostrożnie powąchffl gaz, który się z niej wydobywa. Sprawdzić zmianę barwy zwilżonego wodą destylował papierka wskaźnikowego umieszczonego u wylotu probówki (nie dotykać nim ścianel probówki!). Określić typ reakcji.

Środki ostrożności    Postępowanie z odpadami

Roztwór wodorotlenku sodu jest żrący.    Roztwór można wylać do zlewu. ⁷

Pytania dodatkowe

1.    Wytłumacz, pisząc odpowiednie równania reakcji, dlaczego wodne roztwory amonua ku nie mają odczynu obojętnego.

2.    Oblicz objętość amoniaku (w warunkach normalnych) powstałego w reakcji lf) gj chlorku amonu z 10 cm³ roztworu wodorotlenku potasu o stężeniu 2 mol/dm³. J

4.6.3. Wytrącanie związków ołowiu(ll)

Cel ćwiczenia

Obserwacja zjawiska dyfuzji na przykładzie reakcji jonu Pb²⁺.

Odczynniki    Szkło

Stałe substancje: azotan(V) ołowiu(II), 3 szalki Petriego, szpatułka metalowa. * jodek potasu, siarczan(VI) amonu, wodorotlenek sodu.

Wykonanie

Do szalki Petriego nalać tyle wody, aby równomiernie zakryła jej dno. Następnie za pomocą szpatułki ułożyć po przeciwnych stronach szalki po kilka kryształków odpowiedź nio: azotanu(V) ołowiu(II) i jodku potasu. Obserwować zachodzące zmiany, uważając! aby nie poruszyć szalki.

Powtórzyć doświadczenie dla par związków: azotan(V) ołowiu(II) i siarczan(VI) amonu, oraz azotan(V) ołowiu(II) i wodorotlenek sodu.

/wrócić uwagę na to, w jakiej odległo,kl od kryształków pojawiają się zmiany barwne y (um/ezigólnych przypadkach. Wyjaśnić obserwacje, pisząc równania wszystkich za -|iiul/t|i ycli reakcji.

Ifpdkl ostrożności    Postępowanie z odpadami

Ni ilf«ilowlu(II) są toksyczne    Zawartość szalek wylać do pojemnika

bllbezplcczne dla środowiska natu-    na odpady soli metali ciężkich.

Mlliego - nie wylewać do zlewu. Stały wodorotlenek sodu jest żrący.

pyUlllltf dodatkowe

|; Nu | 'odstawie wykonanych doświadczeń opisz, na czym polega zjawisko dyfuzji.

}i W powszechnie używanych akumulatorach samochodowych powstaje siarczan(VI) [ olowlu(II). Zapisz schemat zachodzących wówczas reakcji.'

1,1,4. Otrzymywanie wodorotlenków glinu, cynku i chromu(lll) oraz badanie ich właściwości chemicznych

Uduynnlkl    Szkło

IblMwory: amoniaku, wodorotlenku .    Probówki, statyw na probówki.

Itiilili kwasu solnego lub siarkowe-I |fl( VI) O stężeniach 2 mol/dm^{1 2 3}, roz-

I ivi iry soli glinu, cynku i chromu(III),

■Mony (27%) roztwór chlorku amonu.

L

1

Wyl rącić osad Al(OH)₃, dodając do roztworu soli glinu kilka kropli roztworu amo-11 In ku lub wodorotlenku sodu. Otrzymany osad podzielić na dwie części. Do jednej ■| nich dodawać roztwór kwasu, a do drugiej nadmiar roztworu NaOH, aż do zaniku im ud u. Następnie do probówki z NaOH dodać stężony roztwór NH₄C1. Opisać wy 1 nikł doświadczeń. Zapisać odpowiednie równania reakcji w formie cząsteczkowej I łonowej.

2

fe) W podobny sposób wytrącić osady wodorotlenków cynku lub chromu(III) z ich soli. t >1 rzyinane osady podzielić na dwie części. Do jednej z nich dodawać roztwór kwasu, a do drugiej nadmiar NaOH, aż do zaniku osadu.

3

B Opinać wyniki doświadczeń. Jakie właściwości wykazują kationy badanych metali W pi /1’prowadzonych doświadczeniach? Odpowiedź uzasadnić, pisząc równania wszyst-¹ ■ !' /m l lodzących reakcji w formie cząsteczkowej i jonowej.