skanowanie0060 (3)

A ja podjąłem uparcie:

—    Czy możesz sobie przypomnieć czas i sytuację, kiedy zrodziła się w tobie ta szczególna namiętność?

Nie mogła mnie zrozumieć; wreszcie moje słowa dotarły do niej. Wtedy odpowiedziała mi z wielkim smutkiem, a nawet, jeśli mnie pamięć nie myli, odwracając oczy:

—    Nic wiem... nie pamiętam.

Ile dziwnych rzeczy kryje w sobie wielkie miasto dla kogoś, kto umie chodzić i patrzeć! Życic”:roi się od niewiniJ nych potworów. - Panie Boże mój! Ty jesteś Stwórca, Ty I Pan; Ty stworzyłeś Prawo i Wolność; Ty jesteś władcą, który] zezwala i sędzią, który przebacza; w Tobie sens i przyczyna,! Ty dałeś mi upodobania do okropności, aby nawrócić serce¹ moje, jak daje się lek na ostrzu noża; Panie, miej litość nad wariatami i wariatkami! O Stwórco! Czy można być po-j tworem w oczach Tego, kto jeden tylko wie, dlaczego] potwory istnieją, czemu się potworami stały i jak mogłyby się nimi nie stać?

XLV111

Any where out of the world Gdziekolwiek z dala od świata

Ten świat jesi szpitalem, gdzie wszystkich chorych opętało pragnienie, by zmienić łóżko. Ten chciałby cierpieć na przeciw pieca, tamten sądzi, że wyzdrowiałby przy oknie.

Zawsze mi się zdaje, że dobrze byłoby mi tam. gdzie mnie nie ma, i ten problem przeprowadzki omawiam wciąż z moją duszą.

„Powiedz mi, moja duszo, biedna duszo wystygła, co myślisz o Lizbonie? Na pewno jest tam ciepło i ożyjesz tam jak jaszczurka. Miasto leży nad wodą; podobno zbudowane jest z marmuru, a lud tak bardzo nienawidzi roślinności, że wydziera z ziemi wszelkie drzewo. Oto pejzaż w twoim guście; pejzaż ze światła, minerału i wody, która je odbija!”

Moja dusza nie odpowiada.

„Ponieważ lubisz odpoczynek i widowisko ruchu, czy chcesz zamieszkać w Holandii, tej ziemi błogosławionej? Może zabawi cię kraina, której obraz często podziwiałaś w muzeach. Co myślisz o Rotterdamie, ty, która kochasz las masztów i statki przycumowane u stóp domów?"

Moja dusza milczy.

..Może Batawia uśmiecha dę się bardziej? Odnajdziemy tam ducha Europy złączonego z pięknem tropikalnym."

Ani słowa. Czy moja dusza umarła?

„Czyżbyś już tak otępiała, że upodobałaś sobie tylko własne cierpienie? Jeśli to prawda, uciekajmy ku krainom, które są na podobieństwo Śmierci. Zaufaj mi, biedna duszo!