skanowanie0220

1. UWAGI OGÓLNE

Maria Komornicka opublikowała tylko jeden tom utworów poetyckich: Baśnie. Psalmodie, Warszawa, Księgarnia J. Fiszera, 1900. Pozycję tę odnotowuje jednak „Przewodnik Bibliograficzny” już w listopadowym numerze 1899 r. Jako osobną publikację można również potraktować — trudny do określenia gatunkowego — utwór Biesy, wydrukowany co prawda w „Chimerze”, ale wydany również jako osobna odbitka w roku 1903 w Warszawie. „Przewodnik Bibliograficzny” odnotowuje ją w październikowym numerze 1903 roku. Cały blok utworów ogłosiła Komornicka w Forpocztach (Lwów 1895), a pozostałe — w czasopismach, głównie w „Głosie” warszawskim, „Życiu” krakowskim i przede wszystkim w „Chimerze”. Z okresu choroby pochodzi zachowana w rękopisie Księga poezji idyllicznej, której dokładniejszy opis podajemy w komentarzu szczegółowym.

W niniejszej edycji starano się zebrać wszystkie utwory poetyckie oraz zbliżone do poetyckich powstałe przed ostatecznym zapadnięciem poetki na chorobę umysłową (1907 r.). Natomiast z Księgi poezji idyllicznej dokonano jedynie wyboru.

Formuła: „utwory zbliżone do poetyckich", wymaga wyjaśnienia. Nie chodzi tu bowiem tylko o poematy prozą czy o prozę poetycką. Korzystając z niezbyt wyrazistej przynależności gatunkowej dużej ilości utworów Komornickiej, pozwolono sobie na pewną swobodę: zaanektowano mianowicie, w dość szerokim geście, utwory prozatorskie zbliżone w różnym stopniu do prozy poetyckiej. Jednocześnie jednak konsekwentnie eliminowano nie tylko próby dramatyczne i powieściowe, ale także teksty krytyczne i zbliżone do krytycznych, nawet jeśli są to niemal poetyckie eseje (np. ogłoszony w „Chimerze" tekst: Oskar Wilde. Apokryf idealny).

441