skanuj0002 (626)

Inni autorzy ujmują pojęcie turystyki wiejskiej nieco szerzej, określając ją w następujący sposób: turystyka wiejska jest rodzajem turystyki alternatywnej i stanowi formę rekreacji, odbywającej się na obszarze wiejskim o niezurbani-zowanej zabudowie i tradycyjnych strukturach społecznych, obejmującą różne rodzaje aktywności rekreacyjnych związanych z przyrodą, wędrówkami, turystyką zdrowotną, krajoznawczą, kulturową i etniczną, uprawianą w małych grupach, wykorzystującą zasoby i walory wsi, a jednocześnie minimalnie ingerującą w środowisko (Drzewiecki 1995 za: Kożuchowska, 2000; Musiał i in., 2004; Mikuta i Żelazna, 2004; Dołowy i in., 2006).

„Wiejskość” rozumiana jako otoczenie: przyroda, krajobraz, kultura, zabudowa itp., stanowi główną atrakcję tego rodzaju wypoczynku. Warto też podkreślić atuty turystyki wiejskiej, którymi są: cisza, spokój, brak tłoku, stresu, czyste powietrze i woda oraz bliskość przyrody (Dołowy i in., 2006).

Turystyka wiejska stanowi formę turystki alternatywnej, czyli przeciwstawnej do turystyki masowej. Często utożsamiana jest z turystyką zieloną, a zatem z założenia jest formą wypoczynku, który jest przyjazny środowisku, rozumianemu nie tylko jako środowisko naturalne, ale także środowisko wiejskie, czyli: miejscowa społeczność, zwyczaje ludzi, folklor, kultura oraz zabudowa wiejska, zabytki czy miejsca kultu religijnego. Pobyt organizowany jest najczęściej samodzielnie w małych grupach. Połączony z zakwaterowaniem w małych hotelach, pensjonatach czy u prywatnych osób, w domach letniskowych, kempingach czy też polach namiotowych. Zakłada ona minimalizację szkód, zwłaszcza ekologicznych i społecznych. Przedsiębiorcom turystycznym i lokalnej ludności ma przynosić jak najwięcej korzyści, także materialne, a turystom zaspokojenie indywidualnych potrzeb. Chodzi zatem o to, by wykorzystać walory wsi i jej okolicy, nie niszcząc ich środowiska naturalnego. Należy zachować równowagę w zaspokajaniu potrzeb odwiedzających (turystów) i odwiedzanych (Sikora, 1999; Mikuta i Żelazna, 2004).

Zatem istotą turystyki wiejskiej jest pobyt i wypoczynek na wsi, blisko natury, w ciszy, spokoju, co pozwala na regenerację organizmu, w bliskim kontakcie z dziedzictwem kulturowym wsi, jej mieszkańcami, folklorem, stylem życia (Mikuta i Żelazna, 2004).

Turystyka wiejska jest pojęciem dość szerokim. Jak już wspomniano, jest ona zaliczana do turystyki alternatywnej, często utożsamiana z turystyką zieloną. Jednak na obszarach wiejskich mogą odbywać się jeszcze inne formy turystyki, które często są utożsamiane z turystyką wiejską. Nie są one jednak pojęciami jednoznacznymi, a raczej wchodzą w zakres pojęcia turystyki wiejskiej. Tymi formami są: agroturystyka (wypoczynek w czynnym gospodarstwie rolnym),

122