6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 119
korzystających z jednego noclegu. Z tego też powodu jest w nich zatrudniony mniej liczny personel, jak również z reguły nie dysponują one różnymi urządzeniami towarzyszącymi hotelom (lokalami rozrywkowymi, specjalistycznymi restauracjami, podziemnymi parkingami, basenami itp.). Ta forma usług hotelowych jest szczególnie rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i w krajach zachodnioeuropejskich. W terminologii obowiązującej w Polsce za motel przyjmuje się „obiekt hotelarski trwałego budownictwa, położony na trasie komunikacji drogowej i przystosowany do recepcji osób podróżujących pojazdami samochodowymi, tj. zapewniający parking i urządzenia obsługi samochodowej, mieszczący co najmniej 10 pokoi noclegowych” [Definicje podstawowych pojęć... 1979, 47],
Wiele spośród hoteli położonych w dużych miastach niedaleko dworców kolejowych lub lotnisk, to tzw. hotele tranzytowe. Obok wielkich hoteli o kilkuset miejscach noclegowych, część z nich to niewielkie obiekty (zatrudniające często do kilkunastu osób), liczące z reguły najwyżej kilkadziesiąt miejsc noclegowych. Przykładami tego typu hoteli mogą być hotele sieci Formule 1 lub niemal samoobsługowe hotele sieci Balladins Hotel (Francja). Z reguły są one lokalizowane przy autostradach i głównych drogach, często na przedmieściach miast. Z racji niewielkiej liczby personelu i braku rozwiniętego zaplecza gastronomicznego, ceny w nich są znacznie niższe niż w innych hotelach o podobnym standardzie pokojów.
Również znaczna część hoteli rezydenckich to obiekty niewielkie, często pensjonaty. Są one z reguły położone w rejonach o dużych walorach turystycznych, np. w Alpach, ośrodkach turystycznych nad Morzem Śródziemnym, Morzem Północnym lub nad Zatoką Meksykańską itp. W miejscowościach turystycznych (np. w Nicei, Ostendzie, Scheveningen, Acapulco, Cancun, Pattaya itp.) większość hoteli o najwyższym standardzie znajduje się w pobliżu głównych walorów turystycznych na danym terenie. Zdaniem L. Bumeta [1963] prawidłowość ta jest widoczna np. w Cannes, gdzie hotele najwyższych kategorii znajdują się najbliżej plaży i głównej promenady. W Polsce przykładami hoteli rezydenckich są hotele: „Am-ber” (Międzyzdroje), „Kasprowy” (Zakopane), „Grand” (Sopot), „Mrongovia” (Mrągowo) i „Gołębiewski” (Mikołajki). Znacznie więcej niż dużych hoteli rezydenckich jest pensjonatów, które są definiowane jako „obiekt hotelarski trwałego budownictwa, w którym są udzielane noclegi łącznie z całodziennym wyżywieniem, przy czym odpowiadający minimalnym wymaganiom określonym dla tego rodzaju obiektu oraz mieszczącym co najmniej 7 pokoi noclegowych” [Definicje podstawowych pojęć... 1979, 47]. Nieco zbliżony charakter mają tzw. pokoje gościnne (nazywane w terminologii międzynarodowej bed & breakfast), które w statystyce polskiej są definiowane jako „obiekty hotelarskie trwałego budownictwa, które nie odpowiadają warunkom przewidzianym dla hoteli, moteli, domów wycieczkowych, schronisk lub pensjonatów oraz umeblowane pokoje w mieszkaniach osób fizycznych wynajmowane do celów noclegowych turystyki, za opłatą określoną z góry” [.Definicje podstawowych pojęć... 1979, 48].