skanuj0006 (198)

skanuj0006 (198)



6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 115

Tabela 8. Miejsca noclegowe w Austrii według rodzaju obiektów turystycznych w sezonie zimowym 1994/1995 i w sezonie letnim 1995

Rodzaj obiektów

Liczba miejsc noclegowych w sezonie zimowym 1994/1995

Udział w ogólnej liczbie miejsc

noclegowych w sezonie zimowym 1994/1995 (%)

Liczba miejsc noclegowych w sezonie letnim 1995

Udział w ogólnej liczbie miejsc

noclegowych w sezonie letnim 1995 (%)

Hotele

600001

60,3

646125

57,0

Apartamenty

135 875

13,6

163 241

14,3

Kwatery prywatne

130 869

13,0

165 985

14,6

Kwatery wiejskie

56770

5,7

72 669

6,4

Ośrodki

36 917

3,7

39706

3,5

uzdrowiskowe

Schroniska

12 522

1,3

14 269

1,3

młodzieżowe

Schroniska górskie

5 040

0,5

9 583

0,8

Inne

16 624

1,9

23 672

2,1

Razem

994 618

100,0

1 135 250

100,0

Źródło: opracowano na podstawie K. Klimkiewicz [1997].

Początki hotelarstwa sięgają czasów starożytnych. Już w antycznej Grecji budowano domy noclegowe, zwane w języku starogreckim pandokeia lub katago-gion, a w starożytnym Rzymie wzdłuż dróg powstawały gospody i domy zajezdne nazywane po łacinie mansiones i stationes [Mitka-Karandziej 1993]. Jak podaje Z. Kulczycki [1968, 147], już w 325 r. sobór w Nicei (obecnie Turcja) podjął decyzję zalecającą organizowanie w miastach gospód dla podróżnych zwanych xeno-dochiumi, które z całą pewnością można uznać za obiekty hotelowe powstałe z inicjatywy władz. Z kolei z 882 r. pochodzi wiadomość, że na przełęczy Septimar (Szwajcaria), a potem na Przełęczy św. Bernarda powstały wspomniane już hospicja.

Dynamiczny rozwój usług hotelowych nastąpił pod koniec średniowiecza. Dotyczyło to głównie Włoch. Jak podaje D. Quirini-Popławska [1998, 32], np. w Wenecji w 1317 r. było 16 zajazdów, które były podzielone na kilka kategorii: dla lepszych gości były gospody i domy noclegowe typu le case, le hostarie i le coąuine, a dla mniej zamożnych podróżnych (głównie pielgrzymów) typu le caneve i le taveme. Do znanych hoteli należały w tym czasie „Albergo del Sole” w Bol-zano, „Del Bo” w Padwie (opisany w 1364 r.), „Domicilium” w Villach i „In drey Kronen” w Trydencie (wzmiankowany w 1419 r.). Niektóre z nich były bardzo duże, np: w 1450 r. przy jednej z gospód w Padwie były stajnie aż na 200 koni. W tym miejscu warto zauważyć, że część obiektów noclegowych w północnych Włoszech należała do Niemców, np. hotele „Deutsches Haus” i „Leone Bian-co” w Wenecji [Quirini-Popławska 1998, 33].

Rozwój turystyki w XVII-XVIII w. sprawił, że w Europie zaczęły powstawać obiekty nieco przypominjące swoim wystrojem obecne hotele. Jednym z nich był


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skanuj0018 (77) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 127 ku krajowym (90% wykorzystania miejsc noclegowy
skanuj0020 (66) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 129 Tabela 15. Baza hotelowa w Hongkongu i Singapur
skanuj0008 (172) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 117 w 1994 r. niewiele mniejszy niż hotel afrykańs
skanuj0010 (152) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 119 korzystających z jednego noclegu. Z tego też p
skanuj0012 (130) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 121 miastach niemieckich: na ośrodki liczące ponad
skanuj0016 (84) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 125 (tylko w 1996 r. otwarto 22 hotele o 6073 pokoj
skanuj0022 (54) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 131 na atolu, gdzie znajduje się stolica, Małe), a
29755 skanuj0004 (239) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 113 technicznych: składa się z wielu świadcz
88391 skanuj0014 (99) 6.2. Usługi hotelowe (noclegowe) 123 zakres usług, prowadzący określoną wspóln

więcej podobnych podstron