skanuj0013 (240)

Gry psychologiczne stwarzają możliwość ćwiczenia nowych zachowań, są okazją do uzewnętrzniania nowych umiejętności w sytuacjach pozbawionych stresu, zachęcają do podejmowania prób zmiany zachowań.

Najczęściej stosowaną grą psychologiczną jest psychodrnmn, czyli odgrywanie krótkich scenek na określony temat, czasem w oparciu o przygotowany wcześniej scenariusz. Metoda ta stosowana jest zwykle wtedy, gdy zależy nam na odwołaniu się do uczuć, jakie towarzyszą uczniom w określonych, trudnych sytuacjach życiowych.

Typowe metody eksponujące to;.'

-    nim

sztukn teatralna ekspozycja

pokaz połączony z przeżyciem

Teoretyczną podstawę nauczania programowanego stanowią następujące z.asady ogólne:

1 Zasada podziału materiału na niewielkie, ściśle ze sobą powiązane porcje

2.    Zasada aktywizacji uczniów studiujących programowany tekst

3.    Zasada natychmiastowej oceny każdej odpowiedzi

4.    Zasada indywidualizowania tempa i treści uczenia się

5.    Zasada empirycznej weryfikacji tekstów programowanych.

Nauczanie programowane (liniowe, rozgałęzione, mieszane i blokowe) charakteryzują następujące elementy:

materia! nauczania podzielony jest na małe części,

każda udzielona przez ucznia odpowiedź (zarówno w drodze wyboru, jak i przez wypełnienie luk w tekście) na bieżąco porównywana jest z odpowiedzią poprawną,

-    jeśli uczeń udzielił błędnej odpowiedzi ponownie analizuje daną partię materiału, a jeśli poprawnej przechodzi do następnej części,

każda następna część posiada większy stopień trudności od części poprzedniej. Nauczanie programowane prowadzone być może z użyciem komputera, maszyny dydaktycznej lub podręcznika programowanego.

Obecnie dostępnych jest wiele komputerowych programów dydaktycznych spełniających warunki nauczania programowanego. W naszej szkole wykorzystywane są programy do nauczania zasad ruchu drogowego, wykonywania działań' sposobem pisemnym, działań na ułamkach oraz przygotowujące do egzaminu gimnazjalnego.

V Metody praktyczne.-ułatwiają uczniom bezpośrednie poznanie rzeczywistości oraz pozwalają na wykorzystanie posiadanej przez nich wiedzy w rozwiązywaniu problemów praktycznych.

Do grupy tej zaliczamy: pokaz

ćwiczenia przedmiotowe ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia produkcyjne metodę projektów metodę przewodniego tekstu

Pokaz, polega na demonstrowaniu uczniom naturalnych przedmiotów lub ich modeli, zjawisk, wydarzeń lub procesów i objaśnianiu ich istotnych cech.

Ćwiczenia przedmiotowe polegają na wielokrotnym wykonywaniu pewnych czynności dla nabycia wprawy i uzyskania coraz wyższej sprawności w działaniach intelektualnych i praktycznych. Szczególną rolę odgrywają w nauczaniu zasad ortografii, matematyki i języków obcych.

Podczas ćwiczeń laboratoryjnych uczniowie samodzielnie przeprowadzają eksperymenty biologiczne, chemiczne czy fizyczne. Eksperymenty te pozwalają na formułowanie pewnych uogólnień, zilustrowanie wcześniej poznanych praw, zasad i reguł (tradycyjna metoda laboratoryjna) oraz ułatwiają uczniom przewidywanie nieznanych im jeszcze zjawisk i procesów (problemowa metoda laboratoryjna).

Ćwiczenia produkcyjne sprowadzają się do bezpośredniej realizacji zadań wytwórczych. Przebiegają one według następującego schematu:

-    uświadomienie sobie przez uczniów celu, warunków i środków oraz efektu końcowego realizacji danego zadania

opracowanie projektów, rysunków i modeli prac, które mają być wykonane oraz harmonogramu czynności przygotowanie materiałów i narzędzi

-    wykonanie prac

samokontrola, kontrola i ocena wykonanych prac.

Metoda projektów polega na spontanicznym rozwiązywaniu wybranego zagadnienia w jego naturalnych warunkach (to znaczy tam gdzie problem występuje rzeczywiście) przez samodzielne i wolne od schematów rozumowanie i działanie.

Zajęcia szkolne uczniów, zarówno lekcyjne jak i pozalekcyjne, wymagają zastosowania zróżnicowanych form organizacyjnych, ponieważ mają przygotować uczniów do pracy w różnych sytuacjach i układach społecznych.

Ważnym zadaniem szkoły jest wyrobienie u uczniów umiejętności pracy indywidualnej (jednostkowej) oraz zbiorowej.

Stąd podział stosowanych form pracy na dwie podstawowe grupy:

1.    Praca indywidualna

2.    Praca zbiorowa:

praca w grupach praca z całą klasą

Formy pracy

Zarówno praca indywidualna jak i praca zbiorowa może być jednolita lub

zróżnicowana.

Praca jednolita polega na rozwiązywaniu przez wszystkich uczniów tych samych problemów praktycznych lub teoretycznych a następnie wspólnym uzgodnieniu i usystematyzowaniu uzyskanych wyników.

Praca zróżnicowana polega na równoczesnym rozwiązywaniu różnych zadań składających się na określoną całość (przygotowanie gazetki, wystawy, przedstawienia, opracowanie twórczości pisarza itp.).