pochodzenia chińskiego lub stworzonych na wzór chiński, pociągnęły za sobą powstanie tak dużej liczby homonimów, że zrozumienie pisanego języka japońskiego bez odwołania się do zapisanych znaków chińskich stało się bardzo trudne.
Współczesny język japoński używa zatem jednocześnie kanji i kany. Znaki kanji służą do zapisywania większości rzeczowników, nazw, tematów czasowników lub przymiotników. Znaki hiragany stanowią podstawowy sylabariusz. Pozwalają na zapisanie odmiennych końcówek czasowników, przymiotników, partykuł i in. Znaki katakany są używane do zapisywania słów pochodzenia obcego, onomatopei i zastępowania zbyt złożonych kanji. Możliwe jest więc zapisanie tego samego słowa na różne sposoby, bądź to w celu osiągnięcia pożądanego efektu graficznego, bądź to wysubtelnienia jego znaczenia.
Ulegając wpływom kultury zachodniej, współczesna kaligrafia rozwinęła kilka nowych gatunków i nurtów:
► kaligrafia wierszy i tekstów współczesnych, powstała w wyniku pomieszania kanji i współczesnych znaków kany a nawet katakany,
► kaligrafia jednego bądź kilku znaków;
► totalna abstrakcja (zaprzeczenie „litery" i „znaczenia");
► sztuka grawerowanych pieczęci;
^ grawerowanie znaków w drewnie, kamieniu lub w innych materiałach.'
Obecnie każdy kaligraf, opierając się na formach tradycyjnych, poszukuje nowych możliwości i własnego stylu. Nowe pokolenia artystów próbują osiągnąć doskonałość, posługując się różnego typu materiałami i pomocami. Tradycja nie została jednak całkowicie zapomniana, pozostaje nadal źródłem energii i natchnienia.
A Czcigodny Yamada, Co to jest?
Kaligrafia zen do ceremonii parzenia herbaty. Muzeum Guimet, Paryż.