skanuj0023 (134)

5.4. Turystyka winiarska 209

i winę shows) [Hall i in. 2002a, 5]. Jednak termin winę tourism jest również rozumiany jako rodzaj turystyki, której głównymi motywami jest odwiedzanie winnic i miejsc produkcji wina oraz uczestniczenie w uroczystościach związanych z winem w celu jego degustacji i (lub) w celu poznawania regionów winiarskich [Hall i in. 2002a, 3]. Porównując przytoczone definicje, o ile w pierwszej turystyka winiarska mieści się w turystyce rekreacyjnej [Przeclawski 1979,44], o tyle definicja C.M. Halla i in. dopuszcza, iż winę tourism jest jedną z form szeroko rozumianej turystyki poznawczej, która według K. Przecław-skiego [1979, 56-57] jest związana z motywami - poznania przyrody, poznania kultury (historycznej lub współczesnej) oraz poznania życia społecznego. Na poznawcze aspekty turystyki winiarskiej zwracają także uwagę D. Getz i in. [1999], jak również P. W. Williams [2001], P.W. Williams i J. Kelly [2001] oraz N. Ravenscroft i J. van Westering [2001].

Na podstawie obszernej literatury przedmiotu można uznać, że turystyka winiarska obejmuje wszystkie wyjazdy o charakterze turystycznym (nie tylko urlopowe, ale i podczas świąt i weekendów), których powodem jest chęć poznania teraźniejszości i historii regionów (miejscowości) związanych z uprawą winorośli oraz produkcją i składowaniem wina, możliwość degustacji i zakupu wina (często u producenta), uczestniczenie w wydarzeniach kulturalnych związanych z winem, jak również chęć przebywania w specyficznym krajobrazie kulturowym charakte-fystycznym dla terenów uprawy winorośli z powodów turystyczno-rekreacyjnych.

Wobec braku jednoznacznej definicji turystyki winiarskiej, a przede wszystkim ze względu na brak odpowiednich danych statystycznych, trudno ocenić jaka jest skala opisywanego zjawiska. Z fragmentarycznych danych wynika, że największe rozmiary enotourystyka przybrała w Stanach Zjednoczonych (27,3 min), Francji (7,5 min), Australii (5,2 min), Włoszech (4,0 min) i Hiszpanii (1,0 min), przy czym np. we Francji aż 1/3 osób odwiedzających winnice i miejsca produkcji wina to cudzoziemcy (w Australii ich udział wynosi 14%) [La Bourgogne et le tourisme vitivinicole. Unefiliere phare du tourisme regional 2008,77]. Z kolei o ekonomicznym znaczeniu turystyki winiarskiej może świadczyć to, że przeciętny turysta odwiedzający miejsce produkcji win we Włoszech, Australii i Stanach Zjednoczonych wydaje na ich zakup 85-90 euro, a we Francji nawet 120 euro. W Stanach Zjednoczonych turystyka winiarska przynosi dochody rzędu 2 mld euro, w Republice Południowej Afryki 490 min euro, a w Australii 440 min euro [La Bourgogne et le tourisme vitivinicole. Unefiliere phare du tourisme rógional 2008,77], dlatego badania nad jej wpływem na rozwój gospodarczy regionów i miejscowości związanych z uprawą wina stają się od co najmniej kilkunastu lat ważną częścią badań nad turystyką.

5.4.2. Turystyka winiarska w koncepcji turystyki zrównoważonej

Jak już na wstępie nadmieniono, turystyka winiarska może być traktowana jako odrębny rodzaj turystyki. Mimo ścisłych jej związków z szeroko rozumianą turystyką kulinarną, wydzielenie jej jako osobnej kategorii jest zapewne uzasadnione zwłaszcza w kontekście idei turystyki zrównoważonej.

Pierwszym powodem traktowania turystyki winiarskiej jako formy turystyki odrębnej, aczkolwiek pokrewnej względem turystyki kulinarnej, jest jej istotne znaczenie dla