6.5. Usługi towarzyszące 143
wybudowanych pierwotnie w innych celach i dopiero wobec utraty pierwotnego znaczenia przekształcanych w urządzenia mające służyć turystom. Problem ten pojawił się m.in. w studiach N. Bernard [1995], która badała zjawisko przekształcania się portów rybackich w zachodniej Bretanii (Francja) w przystanie jachtowe.
Dane przedstawione w tabeli 19 wskazują, że nawet w miejscowościach turystycznych położonych w jednym regionie i o bardzo zbliżonych funkcjach struktura usług towarzyszących może być różna. Problem ten był badany m.in. przez W. Roehla [1998], który stwierdził, że w poszczególnych regionach Teksasu jedne rodzaje usług turystycznych występują powszechnie, inne zaś sporadycznie.
W badaniach nad obiektami sportowo-rekreacyjnymi szczególnie wiele uwagi poświęca się obiektom i ośrodkom związanym z narciarstwem. Wynika to zarówno z dużej popularności narciarstwa, jak również ekonomicznego znaczenia tej formy rekreacji i przyrodniczych skutków narciarstwa. Początkowo tą tematyką interesowali się głównie badacze z krajów regionu alpejskiego, ale z czasem narciarstwo stało się przedmiotem badań również w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i w Japonii [Sadler 1972, Shirasaka 1984],
Obok Europy i Ameryki Północnej, w ostatnim okresie dynamiczny rozwój narciarstwa można zaobserwować w Japonii1, gdzie największe ośrodki narciarskie znajdują się w północnej i środkowej części wyspy Honsiu (np. Akakura Onsen, Happo, Myoko Kogen Naeba, Nozawa Onsen, Shiga Kogen, Tsugaike Kogen, Zao Onsen) oraz w rejonie Sapporo i Otaru na wyspie Hokkaido. Również Korea Południowa należy do krajów o coraz większej popularności narciarstwa, czego świadectwem są liczne skocznie zlokalizowane głównie w ośrodkach sportów zimowych w rejonie Seulu i w górach Thebek (ryc. 13).
Istotną cechą ośrodków narciarskich jest ich szybki rozwój, jak również ich szybki upadek. Jest to spowodowane nie tylko czynnikami obiektywnymi (wysokość nad poziomem morza, okres zalegania pokrywy śnieżnej, zagospodarowanie turystyczne itp.), ale również czynnikami subiektywnymi, przede wszystkim modą. Wśród Brytyjczyków np. największą popularnością w ostatnich latach cieszyły się: Val d’Isere (Francja), Zermatt (Szwajcaria), Courchevel (Francja), Maribel (Francja), Verbier (Szwajcaria), Sankt Anton (Austria), Vail (Stany Zjednoczone), Val Thorens (Francja), Breckenridge (Stany Zjednoczone) i La Plagę (Francja). W Stanach Zjednoczonych przez całe lata najmodniejsze było Aspen (stan Kolorado), aby w połowie lat dziewięćdziesiątych utracić popularność na rzecz Jackson Hole (stan Wyoming), Sun Yalley (stan Idaho) i Telluride (stan Kolorado). W Polsce
Jak podaje S. Shirasaka [1984], narciarstwo zainicjował w Japonii w 1911 r. austriacki major, który otrzymał zadanie przeszkolenia w jeździe na nartach żołnierzy japońskich jednostek górskich. Nowym impulsem do upowszechnienia w Japonii narciarstwa było wybudowanie w latach czterdziestych i pięćdziesiątych przez armię okupacyjną Stanów Zjednoczonych w pełni wyposażonych ośrodków narciarskich w Shiga Kogen i niedaleko Sapporo. Wkrótce narciarstwo zdobyło tak dużą popularność, że w 1972 r. w Sapporo odbyły się zimowe igrzyska olimpijskie.