skanuj0045

94 Dziecko jako sprawca przemocy seksualnej

20.    Przekonanie, że lalki, żołnierzyki i wypchane zwierzęta odbywają stosunki seksualne.

21.    Obnażanie się z wyraźnym upodobaniem i bez potrzeby przed osobami dorosłymi.

22.    Wyraźne upodobanie do oglądania obrazów przedstawiających nagie lub skąpo ubrane osoby.

23.    Zbyt częste poruszanie tematów seksualnych w rozmowach.

24.    Chętne całowanie osób dorosłych, nawet takich, które nie są dobrze znane.

25.    Szokowe reakcje w przypadku przytulenia lub pocałowania przez osobę dorosłą.

26.    Niezwykle łatwe nawiązywanie kontaktów z osobami nieznajomymi lub słabo znanymi.

27.    Częste całowanie innych dzieci, nawet nieznajomych.

28.    Przejmowanie flirtującego stylu rozmowy z wieloma osobami.

29.    Usiłowanie rozbierania innych dzieci wbrew ich woli.

30.    Pragnienie oglądania filmów ukazujących nagość oraz sceny erotyczne.

31.    Stosowanie pocałunków z penetracją języka w ustach całowanego.

32.    Prowokowanie, także słabo znanych osób do uścisków.

33.    Zbytnia gotowość do obnażania się przed innymi dziećmi.

34.    Próby rozbierania dorosłych bez przyzwolenia z ich strony.

35.    Nadmierne zainteresowanie osobami płci odmiennej.

36.    Przykładanie ust do piersi kobiecych.

37.    Posiadanie bardziej obszernych wiadomości na temat sfery życia seksualnego niż większość dzieci w zbliżonym wieku.

38.    Inne niepokojące objawy zachowania seksualnego - proszę opisać

jakie ........

Już choćby pobieżna analiza punktów przytoczonych w trzech różnych skalach wskazuje, że wiele z nich się powtarza, co świadczy o tym, że skale koncentrują się na podobnych aspektach seksualnego zachowania dzieci. Ponadto wszystkie te skale mają charakter obserwacyjny, ukierunkowując uwagę osób opiekujących się dzieckiem na pewne aspekty jego zachowania. Najbardziej szczegółowy i najlepiej opracowany psychome-trycznie kwestionariusz CSBI ma wyskalowane odpowiedzi według czterech stopni. Jeżeli przedstawione w pytaniu zachowanie nie występuje nigdy - wpisuje się 0, jeżeli występuje bardzo rzadko (tzn. mniej niż raz w miesiącu) - wpisuje się 1, jeśli 1 do 3 razy w miesiącu - 2, jeśli zaś bardzo często, czyli więcej niż raz w tygodniu - 3.

Kwestionariusz ten może mieć dwa poziomy interpretacji i opracowania wyników. Pierwszy, dokonywany przez rodziców lub opiekunów może służyć za wstępny detektor nieprawidłowych reakcji seksualnych, które powinny być poddane procesowi oddziaływań psychokorekcyjnych i w tym zakresie spełnia podobne funkcje, co skale Johnsona.

Bardzo istotną zaletą kwestionariusza CSBI jest to, że na podstawie badań normalizacyjnych, przeprowadzonych na ponad 10 tysiącach dzieci z południowych stanów USA ustalono „wskaźniki niebezpieczeństwa”. Są one różne dla poszczególnych grup wiekowych badanych dzieci. Zwykle wyróżnia się trzy takie grupy: 2-5, 6-9 i 10-12 lat. Zasada oceny ma charakter malejący, tzn. im starsze dziecko, tym mniej punktów powinno otrzymać, jeśli jego zachowanie można uznać za prawidłowe.

Składają się na to dwa czynniki, których rozróżnienie może mieć charakter jedynie teoretyczny. Po pierwsze, o czym już była mowa, dziecko, dojrzewając w naturalny sposób „wyrasta” z wielu niedojrzałych form reakcji seksualnych (mierzonych w omawianej skali). Po drugie zaś lepiej potrafi kamuflować swoje zachowanie seksualne, a szczególnie te jego postacie, które spotykać się mogą z potępieniem przez dorosłych. Dlatego też dla dzieci małych, czyli w grupie 2-5 lat za powód do niepokoju uważa się przekroczenie 80 punktów (na 114 możliwych), dla dzieci 6-9-letnich - 60, a dla 10-12-latków - 50 punktów. Jeśli rodzice lub opiekunowie zauważą niepokojące objawy seksualnego zachowania ich podopiecznych i jeśli wyniki w skali CSBI niepokoje te potwierdzą, powinni zwrócić się o pomoc do licencjonowanego psychologa, który uzyskane w tym kwestionariuszu wyniki podda bardziej wnikliwej, profesjonalnej analizie - wtedy mieć będzie miejsce druga płaszczyzna analizy wyników skali CSBI.

Podstawę drugiego poziomu analizy stanowi prześledzenie odpowiedzi na poszczególne punkty (itemy). Jak się bowiem okazuje, najbardziej diagnostyczne w przypadku chłopców, którzy popełniają gwałty na innych dzieciach, przynajmniej w warunkach amerykańskich, są takie obserwacje, które mówią o dotykaniu własnych genitaliów, „miejsc intymnych” innych osób, podglądanie nagości, demonstracyjne przytulanie się do innych dzieci. Cecha ta jest szczególnie diagnostyczna u dzieci starszych,