skanuj0068

odpowiedzialnych konstrukcji należy korzystać ze szczegółowych tablic współczynników z, zawartych w literaturze przedmiotu np. [3].

Spoiny czołowe. W zależności od rodzaju obciążenia spoiny czołowe oblicza się:

Rys. 3.8. Wymiary spoin czołowych [częściowo 14]

—    na rozciąganie (rys. 3.8u) lub ściskanie:

F    F

<y_r = — ^k'_r lub a_c = — ^ k'_c

—    na ścinanie (rys. 3.8b):

(3.2)

(3.3)

— na zginanie (rys. 3.8c)

(3.4)

gdzie:

m_g)

s

w:

—    siła (moment zginający),

—    przekrój obliczeniowy spoiny (S = a • /),

—    wskaźnik wytrzymałości przekroju spoiny względem osi x

W =

l-a*

b-g^:

K(K, K, K)

6 6

odpowiednie naprężenia dopuszczalne dla spoin.

Wymiary spoin czołowych przyjmuje się równe przekrojowi geometrycznemu części spawanej o mniejszym przekroju, czyli wg rys. 3.8:a = g, b — l.

Początek i koniec długości spoiny, czyli tzw. kratery, są najsłabszymi miejscami w spoinie, zatem uwzględniając długość dwóch kraterów, przyjmuje s:ę rzeczywistą długość spoiny: l_rz = b = l + 2a lub l = b — 2a (np. wg rys. 3.8a). Gdy konieczne jest pełne wykorzystanie wytrzymałości spoiny czołowej, stosu-je się wyprowadzenie spoiny na podkładki (przyspawane płytki, na których mezyna się i kończy spoinę); płytki te odcina się po wykonaniu spoiny. W tym rrzypadku przyjmuje się l — b.

Spoiny pachwinowe. W spoinach pachwinowych występuje w rzeczywi-