skanuj0114 (18)

Rozdział 4.7

—    chroni ekosystemy poprzez nie przekraczanie krytycznych poziomów pojemności ekosy-_: Sternów (np. określonych przez Komisję Gospodarczą dla Europy przy ONZ - UNECE), a dotyczących zakwaszenia, eutrofizacji i warstwy ozonowej powierzchni ziemi);

—    nie nasila negatywnych zjawisk globalnych, tj. zmian klimatu, zanikania powłoki ozono-l wej w stratosferze czy rozprzestrzeniania stałych zanieczyszczeń organicznych.

Według definicji wypracowanej w ramach OECD transport zrównoważony to taki, „który

nie zagraża ludzkiemu zdrowiu lub ekosystemom i spełnia potrzeby przemieszczania osób i towarów zgodnie z zasadami: wykorzystywania odnawialnych zasobów poniżej ich możliwości regeneracji oraz wykorzystywania nieodnawialnych zasobów poniżej możliwości roz-i woju ich odnawialnych substytutów".

Koncepcja zrównoważonego rozwoju w transporcie towarowym rozważana jest w aspek-j cie transportu samochodowego, kolejowego, morskiego oraz śródlądowego rurociągowego i intermodalnego. Celem strategii zrównoważonego rozwoju w transporcie towarowym jest przede wszystkim zmniejszenie znaczenia transportu samochodowego na rzecz innych gałęzi transportu, a przede wszystkim przywrócenie dominującej roli kolei.

Zrównoważony rozwój to pomyślny rozwój człowieka oparty na solidnych ekonomiaJ nych, socjalnych i środowiskowych podstawach, co odnosi się zarówno do obecnych, jak i przyszłych pokoleń.

W ramach tego podejścia transport powinien przede wszystkim realizować cele transport] towe w sposób bezpieczny, nie zagrażając zdrowiu ludzi (także przyszłych generacji) i środowisku, funkcjonować efektywnie, oferować możliwość wyboru środka transportowego obsługiwać gospodarkę i rozwój regionu, ograniczać emisję zanieczyszczeń i wytwarzanie odpadów, dostosowując je do możliwości absorpcyjnych środowiska oraz zużywać odnawiaH ne zasoby w ilościach możliwych do ich odtworzenia.

Przy realizacji polityki zrównoważonego rozwoju wskazywane są trzy priorytety:

1)    działania prowadzące do racjonalizacji zapotrzebowania na usługi transportowe (co musi być jednym z elementów wszystkich strategii sektorowych),

2)    przesunięcie pracy przewozowej w kierunku mniej zanieczyszczających rodzajów transportu,

3)    wdrożenie dostępnych i przyjaznych środowisku technologii i technik, w tym instalacja urządzeń bezpośredniej ochrony otoczenia.

W swych strategiach rozwoju przedsiębiorstwa powinny dążyć do zmniejszenia negatywnych skutków działalności transportowej przez szersze stosowanie wielogałęziowych systemów transportowych. Takie podejście lansowane jest przez Unię Europejską w dziedzin^ transportu w kreowanej przez Komisję Europejską polityce transportowej. W tej kwestii bardzo ważnym dokumentem Unii Europejskiej dotyczącym polityki transportowej jest Biała Księga (Europejska Polityka Transportowa 2010: czas na podjęcie decyzji), którą podzielona na następujące części tematyczne:

—- część I. Zmiany proporcji między gałęziami transportu,

—    część II. Eliminacja wąskich gardeł,

—    część III. Użytkownicy w centrum uwagi polityki transportowej,

—    część IV. Ukierunkowanie globalizacji transportu.

W Białej Księdze zaznaczono, że intermodalność ma kluczowe znaczenie dla rozwijania alternatyw transportowych dla transportu samochodowego, które w sposób optymalny łączą najlepsze własności poszczególnych gałęzi transportu i zarazem są bardziej przyjazne ids

118