skrypt189

196

nych materiałach, określenie współczynnika tłumienia oraz należy przeprowadzić lokalizację wad wewnętrznych próbek.

3.2. UKŁADY POMIAROWE

Defektoskop ultradźwiękowy należy połączyć kablem koncentrycznym / głowicą ultradźwiękową, a następnie włączyć zasilanie, skorygować ostrość i jasność tak aby uzyskać maksymalnie czytelny obraz. Przed przystawieniem głowicy do badanej próbki należy- pokryć powierzchnie styku ośrodkiem sprzęgającym akustycznie (np. cienką warstwą oleju).

Pomiary należy rozpocząć od wyskalowania defektoskopu w poziomie.

W ultradźwiękowych pomiarach grubości ścian elementów wykorzystuje się zależność: s = ct, czyli proporcjonalność pomiędzy' długością drogi jaką pokonuje fala pomiędzy odbiciami a czasem potrzebnym na jej pokonanie.

Praktyczne wykonanie pomiaru sprowadza się do:

•    wyskalowania defektoskopu - czyli ustalenia podziałki podstawy czasu stosując wzorzec wykonany z materiału identycznego jak badany lub w przypadku braku takiego wzorca na skorzystaniu z dostępnej próbki której wymiary należy określić poprzez pomiar mechaniczny (np. stosując suwmiarkę),

•    pomiaru właściwego - po przyłożeniu głowicy do badanej próbki określamy odległość pomiędzy kolejnymi echami,

•    wyznaczeniu grubości z zależności: g = PPC I,, gdzie g - mierzona grubość, I] - odległość pomiędzy impulsem nadawanym i pierwszym echem.

Dokładność pomiaru można zwiększyć poprzez pomiar czasu pomiędzy w iększą ilością ech, wtedy grubość należy wyznaczyć z zależności:

o ^x *    >

n₂ -n,

gdzie:

ni, n₂ - numery poszczególnych ech, Ł, h -odległości ech ii|,n₂ od impulsu nadawanego,

W ośrodku jednorodnym falc rozchodzą się ze stałą prędkością (por.

wzór 4), wobec tego prawdziwa jest zależność: _c = -- Pomiar prędkości roz-

t

chodzenia się fali w materiale sprowadza się do określenia czasu pomiędzy kolejnymi echami przy znanej długości boku badanego materiału. Wykonując pomiary należy: