ss23

76 MIKOŁAJ SĘP SZARZYŃSKI

76 MIKOŁAJ SĘP SZARZYŃSKI

Przeto, proszę, nie odwłaczaj. folguj pogodzie, zagródź drogę czyhającej na nas przygodzie.

15 Niech nie będzie me o tobie próżne mniemanie, moja nadobna dzieweczko, moje kochanie.

[20.] Do Kasie

Jako się raduje żeglarz utrapiony godzinie tej, którą ustawa szalony wiatr, co wielkie morze burzył, i straszliwe chmury odkrywają słońce pożądliwe,

5 tak się ja też tej to godzinie raduję,

w którą dokończ<on>e przeciwko mnie czuję twe gniewy, o moje jedyne kochanie,

0    nadobna pani. me wdzięczne staranie.

Już zaś we mnie znowu nadzieja ożyła, io wątpliwość umarła, która mie trapiła,

1    przywróciło się wesele prawdziwe,

żal z frasunkiem zginął i myśli teskliwe.

Już mi na twarz twoję nadobną nie bronisz patrzać i mówić już ze mną się nie chronisz.

15 Niestetyż, toć jeszcze nie dostawa wiele,

abvm to już mógł rzec: „Szczęśliwem ja" śmiele.

Przemożna bogini na ziemi, na niebie,

Wenus, tęgo ja dziś pożądam od ciebie, abyś nas twem ogniem paliła społecznie,

20 a szkodliwa zwada niech przepadnie wiecznie.

[21.] Fraszka do Anusi

Jeśli oczu hamować swoich nie umiały leśnych krynic boginie, aby nie płakały, gdy baczyły przy studni Narcyza pięknego, a on umarł prze miłość oblicza swojego;

5 jeśli nieśmiertnem stanom żałość rozkazuje, gdy niebaczna Fortuna co niesłusznie psuje, jakoż ja mam hamować, by na lice moje z oczu smutnych żałosne nie płynęły zdroje? Jako serce powściągać, aby nie wzdychało 10 i od ciężkiej żałości omdlewać nie miało?