str225

fi. Bajkicwścz-Grdbowłfci. /.. Mikulski. Hydrologia ogólna. Warszawa 2005 ISBN 8.1-01-I457»-X,«- by WN PWN 2lXi>

pokrywą nieskonsolidowanych skał osadowych (nie ma jej w strefie osiowej grzbietów oceanicznych) o miąższości do 1 km (średnio 300-500 m) zalega kompleks skał krystalicznych. Składa się on z dwóch warstw. Górną (tzw. warstwę 2) grubości 0,7-2 km tworzą bazalty toleitowe, w górze w postaci law poduszkowych, w dole w postaci zespołu dajkowego (Dadlez, Jaroszewski, 1994). Warstwa dolna (tzw. warstwa 3) ma grubość 3-7 km i najprawdopodobniej jest zbudowana głównie z gabr hornblendowych, diorytów, diabazów i prawdopodobnie z serpentynitów. Łączna miąższość skorupy ziemskiej typu oceanicznego wynosi 6-7 km.

□

S> Hydrologia ogólna - Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Zdzisław Mikulski - iLibrary Reader

rr.

W skorupie oceanicznej anomalne pod względem budowy są pasy grzbietów śródoceanicznych i tzw. strefy przejściowe między oboma typami skorupy ziemskiej. W pasie grzbietów śródoceanicznych skorupa ziemska jest bardzo ścieśniona i rozgrzana materia górnego płaszcza przenika w jej głąb (rys. 185). Leontjew (1989) ten typ skorupy ziemskiej nazywa ryftogenicznym typem skorupy ziemskiej. W strefach przejściowych natomiast skorupa ziemska jest pogrubiona (w starych łukach wyspowych nawet do 35 km. w morzach marginalnych do 6-8 km). Skorupa ziemska basenów marginalnych wykazuje podobieństwo do skorupy oceanicznej, stąd jest nazywana skorupą suboceaniezną. natomiast skorupa łuków wyspowych ze względu na pewne podobieństwo do skorupy kontynentalnej jest nazywana skorupą suhkontynentalną. Oba typy skorupy ziemskiej stref przejściowych Leontjew (1989) proponuje nazywać geosynklinalnym typem skorupy ziemskiej.

225

©

(J