pasku ód spodni). Llektrodę czynnej mew uje się w rzucie pma nerwu strzałkowego, za główką kości strzałkowej, poniżej kolana. Swoistą częścią urządzenia jest czujnik, który wysyła sygnał elektryczny do stymulatora w takiej fazie chodu, w której trzeba wywołać skurcz mięśni strzałkowych. Czujnik ten umieszcza się w bucie, pod pięta. W momencie oderwania pięty od podłoża czujnik wysyła sygnał do stymulatora, a ten wysyła prąd stymulujący mięśnie strzałkowe. Kurczą się one w momencie pod noszenia stopy, zapobiegają jej opadaniu, wspomagają uniesienie stopy przy przeno szeniu na kolejną jrozycję wykroczną. Uruchomienie tego urządzenia wymaga montowania dwóch obwodów (czujnika i stymulacji), regulowania wrażliwości czujnika, napięcia prądu stymulującego i dobrania czasu stymulacji odpowia dającego fazie przenoszenia stopy medowladnej.
Fs i /ynriościową próbuje srę stosować' także przy porażeniach mięśni przedramienia lub ramienia. Konstruuje się w tym celu aparaty prototypowe, które nie znalazły zastosowania.
Są opisywane, coraz bardziej udane, próby wywoływania ruchów podobnych do naturalnych. Najczęściej są to symulacje pedałowania na rowerze treningowym. FFS stosowana jest w USA, opisywane są także jej próby dokonywane w laponii, w Niem czech i we Włoszech. Jednocześnie z ćwiczeniem mierzy się zmiany siły mięśni, mięśniowy wydatek energetyczny, zmiany temperatury i inne parametry fizjologiczne istotne dla oceny postępu rehabilitacji. Pomiary te są stosunkowe łatwe i dokład ne dzięki technice komputerowe!-
Zasada działania
W ostatnich latach opracowano es, w której impuls pobudzający mięśnie do skur c/u jest wywoływany naturalnym potencjałem czynnościowym zebranym z nerwu lub Z mięśnia niedowładnego.
Normalnie każdy skurcz mięśnia jest wywołany potencjałem czynnościowym z odpowiedniego nerwu. W samym mięśniu skurcz jest poprzedzony przez rozprzestrzeniający się w mm potencjał czynnościowy o wielkości od 60 do 100 mV. W nerwach i mięśniach niedowładnych skurc zowo również występują naturalne potencja ły czynnościowe w chwili, kiedy pacjent c hce wykonać ruch. Są one jednak za słabe, by wywołać skurcz, lecz wystarczająco silne, by je rozpoznał czuły elektro-miograt. Tc rozpoznane potencjały zostają użyte jako sygnał spustowy dla impulsu stymular yjnego. Można powiedzieć, ze zostają one wzmocnione do poziomu impulsów wywołujących skurcz. W ten sposób zostaie zrealizowany skurcz mięśnia zapo c/ątkowany w oun, mimo ze mięsieri jest niewładny. Powstaje efekt powiązania intencji (zamiaru) skurczu z jego realizacją, jednocześnie obserwacja wskaźnika świetlnego i samego skurczu uświadamia pacjentowi wysięjx>wanie własnych potencjałów skurczowych.
Taka stymulacja ma cechy naturalnego biologicznego sterowania ze sprzężeniem zwrotnym, odbywającym się na drodze świadomej (wskaźnik świetlny i ruch) oraz
212