60239 strona (272)

Przechodzenie od wyższego do mzszego ciśnienia atmosferycznego nazywa .się dekompresją. Szybkie, znaczne obniżenie ciśnienia powoduje zaburzenie zdrowia nazywane chorobą dekompresyjną luj) kesonową. Najlepszym antidotum jest powrót do podwyższonego ciśnienia i podanie tlenu. Powolne przechodzenie z wyższego do niższego ciśnienia pozwala organizmowi na przystosowanie gospodarki gazowej organizmu przez uwolnienie nadmiaru azotu ro/puszc zonego we kiwi. Należy rozróżniać objawy dekompresji zachodzące przy przechodzeniu od hiperbarii do nor-mobarii (nurkowanie i praca w kesonach) od objawów dekompresji występujących przy przechodzeniu cxl normobarii do hipobarii (alpinizm i lotnictwo).

Warto zauważyć, ze zaburzenia zdrowia występują przy obniżaniu ciśnienia atmo sferycznego, tj. dekompresji, bez względu na to, w jakim zakresie ona następuje, natomiast nie ma objawów patologicznych przy wzrastaniu ciśnienia atmosferycznego.

5.9.1. Komory baryczne

Komory baiyczne to pomieszczenia różnej wielkośc i, mieszczące swołxxlnie jedną do kilkunastu osób, przeznaczone do badań, adaptacji lub terapii w warunkach podwyższonego lub obniżonego ciśnienia jaowictrza. Rozróżnia się komory hipo-barycznc i hiperbaiyczne. Pierwsze komory baryczne, zwane także pneumatycznymi. zbudował |. I iebig w połowie ubiegłego wieku. Obecnie używane są w medycynie lotniczej i morskiej. Na początku bieżącego stulecia wprowadzono komory pneumatyczne do lecznictwa uzdrowiskowego. Takie komory znajdują się w S/c zawnie (hiperbaryczne) i w Szczawnicy (hipobaryczne i hifaerbaryczne).

W celach leczniczych używa się ciśnień o 1/4 do 1/2 atmosfery przewyższających ciśnienie atmosferyczne (hiperbaria) i do I0% niższych od niego (hijjobaria). Częściej stosuje się terapię hiperbarią. Powoduje ona zwiększenie utleniania krwi i ułatwia tozę wydechu przez ucisk z zewnątiz na klatkę piersiową. W czasie zabiegu zwiększa się różnica |x>międ/y podciśnienieniem w jamach opłucnowych a ciśnieniem zewnętrznym, przez co ułatwia się wentylację w obturacyjnych zaburzeniach oddychania. Obserwowano lównież pi zejść iowe podniesienie poziomu tlenu we krwi w rozedmie pluć.

5.9.2. Zabiegi pneumoterapeutyczne

Komory teiafjeulyc zne to pomieszczenia hermetycznie szczelne (z odpowiednimi drzwiami), zaopatrzone w okno, przez które z zewnątrz można obserwować zachowanie pacjentów. Na zewnątrz znajduje się pulpit sterowniczy. Komora w Szczawnie ma długość 6,25 m, szerokość 2,8 m, i wysokość 2,5 m. W komorach można umieścić do 12 osób.

Zabieg przebiega w Ir/ec h fazach. Przez pieiwszyc h 25 min podnosi się jaowoli ciśnienie (dla dorosłych o 0,-1 atm., dla dzieci o 0,2 atm.) w komorze f>r/ez tłoczenie do niej powietrza odpowiednio nawilżonego i czystego. Przez następnych 25 do JO min ciśnienie w komorze pozostaje na stałym podwyższonym poziomic. Trzecia faza, trwająca także około 25 mm, to faowolne obniżanie ciśnienia. Dziec i przebywają w komorze nieco krócej (20-20-20 min). W pierwszej fazie zabiegu (kompresji)

272