Rającą. Trzeba mieć pod ręką czystą ligninę do wytarcia ewentualnego nadmiaru tej substancji. Potem należy włączyć emisję UD od najsłabszych dawek, stopniowo zwiększać moc do wielkość i docelowej i ustawić czas zabiegu.
Najczęściej stosuje się technikę labilną, co oznacza, ze głowice przesuwa się po skórze nad chorym miejscem powolnym ruchem okrężnym, głaszczącym. Cały czas należy dbać o takie przyleganie głowic y do skóiy, aby między nimi nic znalazło się powietrze. Można stosować łagodny ucisk, przez co zmniejsza się warstwę tkanki pośredniczącej.
Technika stabilna polega na punktowym podawaniu energii UD z nieruchomej głowicy. Wówczas należy zastosować mniejsze moce (maksymalnie do 0,5 W/cnv ) lub emisję impulsową.
7abieg koric/y się po automatycznym wyłączeniu aparatu, sterowanym zegarem czasu zabiegu, i wytarciem skóry.
Można stosować UD w kąpieli wodnej. Większość aparatów jest przystosowana do takich zabiegów. Woda służy tu jako immersja, ułatwia lub wręcz umożliwia za biegi na częs'ci ciała o bardzo nierównej powierzchni, jak bardzo szczupłe dłonie i stopy. Kończynę umieszc za się w wanience z ciepłą wodą, w której także zanurza się głowicę. Na uchwycie ponad głowic ą jest zaznaczona granica dozwolonego za nurzenia. W wodzie można stosować technikę labilną lub stabilną.
Do terapii UD można dołączyć podawanie Icku przez skórę dzięki zjawisku ro notorezy, polegającym na przemieszczaniu substancji wraz z talą dźwiękową. Energia UD, poruszając cząsteczki, powoduje niejako ich „wciskanie" między komórki tworzące nabłonek i skórę. Cząstki mogą penetrować do 1 mm w głąb skóry, prze ważnie jednak bardziej płytko. W len sposób można niektóre leki wprowadzać' do skóry. Lek taki musi mieć postać żelu lub maści. Uzyskuje się głównie miejscowe działanie leku, a dawkę można ocenić tylko w wielkim przybliżeniu.
Podawanie UD można łączyć w tym sarnym zabiegu z pr/ec iwbólowyrni piąila-mi elektrycznymi. Lnergie te można podawać z dwóch osobnych aparatów (osobny aparat UD, osobny aparat do clcktrotcrapii) lub z aparatu, który wytwarza impulsy eleklryc zne i emituje IJD. W tym ostatnim przypadku głowic a IJD służy jako elektroda czynna. Poza oszczędnością czasu, me opisano dotąd większej skuteczności jed noczcsncgo podania obu tych energii.
Ogrzanie tkanki przed nadźwiękawianiern powoduje głębsze przenikanie UD. natomiast oziębienie absorpcję UD w płytszej warstwie tkanki.
Jedynie za pomocą ultradźwięków można uzyskać oddziaływanie energetyczne, w tym także cieplne, na powierzchnię kości. Dlatego ważnymi wskazaniami są przewlekłe, zwyrodnieniowe procesy chorobowe na okostnej. na dostępnych powierzchniach stawowych i w ic h okolic ac h.
2f>7