str1

Od akordów barowych do prawdziwego mistrzostwa

arpeggiowanie akordów barowych

Choć akordy barowe robią wrażenie skomplikowanych i dość statycznych, można je urozmaicić lirycznym arpeggiem, czyli wykonywaniem współbrzmień akordowych, polegającym na kolejnym następstwie dźwięków składowych akordu. Arpeggia gitarowe są typowe dla tradycyjnych utworów rhytm-and-bluesowych, między innymi z repertuaru Steve'a Croppera i Otisa Reddinga, Wilsona Picketta oraz duetu Sam and Dave. Ten styl gry sprawdza się doskonale w partiach gitary rytmicznej i prowadzącej. W wielu zagrywkach efekt można podkreślić ślizgiem na pierwszy dźwięk arpeggia, tworzącym szczególny rodzaj napięcia. Rys. 3 przedstawia prostą progresję w tonacji G z trzema rodzajami chwytów: chwytem barowym typu E, chwytem „otwartym" e-moll oraz chwytem barowym typu A, pozwalającym grać akordy barowe C i D. Tchnij trochę życia w zagrywkę, wprowadzając do niej początkowy ślizg, następstwo dźwięków realizuj powoli, ale w równym rytmie.

RYS. 3

BARRŚ MAŁE JAKO ŚLIZG (GLISS)

Kolejna technika stosowana w muzyce R&B, stosunkowo prosta, ale bardzo efektowna w połączeniu arpeggiowanymi przebiegami gitary rytmicznej. „Ślizgane" zagrywki z małym barre - jak czasem je nazywam - realizuje się prawie wyłącznie palcem wskazującym, przyciskając dwie górne struny. W tej odmianie barre trzeba trochę wyprostować palec - w porównaniu z techniką zalecaną przy chwytaniu pełnych akordów. Na rys. 4 znajdziesz kilka zagrywek, które możesz wykorzystać podczas ćwiczenia ślizgów. Glissanda powinny być płynne - zmieniaj poprzeczkę precyzyjnie, unikając gwałtownych ruchów palca wskazującego.

RYS. 4

G    Em    C    G