15
Doświadczenia przeprowadzone były w Skierniewicach, Dźwierznie na Pomorzu, Zemborzycach i Puławach. Zwyżki na skutek nawożenia nawozami azotowemi były największe w Skierniewicach i Dźwierznie, gdzie gleby są z natury słabsze, natomiast w Zemborzycach i Puławach efekt był stosunkowo mniejszy gdyż gleby tam są mocniejsze. Jednakże, wszędzie nawożenie azotowe wykazało niewątpliwą opłacalność, tak, że w przecięciu możnaby przyjąć, że 100 zł. wydane na saletrę przynosi około 300 zł. z zwyżce urodzaju.
W razie niedostatecznych ilości azotu w glebie, liście tytoniu mają jasno-zielone, lub żółtawo-zielone zabarwienie, są cienkie i mało treściwe.
2. Nawozy fosforowe. Doświadczenia wykazują, że naogół tytoń zwykle mało reaguje na nawozy fosforowe; szczególnie odnosi się to do nawozów działających powolnie. Jednak zauważono, że nawożenie superfosfatem wpływa dodatnio na jakość liścia, oraz przyspiesza wzrost i dojrzewanie, co przy późnych tytoniach może mieć pierwszorzędne znaczenie. Szczególnie wskazane jest stosowanie super fosfatu pod tytoń kentucki.
Super fosfatu dajemy zwykle pod machorkę od 200 do 300 kg. na hektar, w czasie uprawy wiosennej, przed sadzeniem. Inne nawozy fosforowe, jak żużle Thomasa, fosforyty i różne mączki, jako działające zbyt wolno, nie mają większego znaczenia przy uprawie tytoniu i stosowane być mogą tylko w wyjątkowych okolicznościach. Dawki superfosfatu dla tytoniu kentuckiego winny być o 50% większe niż dla machorki i wynoszą 300 — 500 kg.
3. Nawozy potasowe. Wszystkie gatunki tytoniu pobierają bardzo znaczne ilości potasu. Mają one jednak szczególną zdolność pobierania tego składnika, na skutek której zwykle na glebach naszych, przy nawożeniu potasem, nie widzimy większej zwyżki plonu. Nie znaczy to jednak, aby nie należało wcale stosować nawozów potasowych; przeciwnie, są one niezbędne do utrzymania równowagi w odżywianiu się rośliny i zwiększają jej odporność na różne choroby, a przedewszystkiem na pstrzycę liści i chorobę mozajkową. Z tego właśnie powodu, należy polecać stosowanie nawozów potasowych przy uprawie machorki, a tern bardziej, tytoniu kentuckiego.