str 1 (16)

I. Uprawa tytoni ciężkich.

W przemyśle tytoniowym rozróżniamy kilka rodzaji surowców tytoniowych, w zależności od ich własności i zastosowania w fabrykacji, mianowicie: surowce cygarowe, papierosowe, czyli lekkie (jasne) i surowce ciężkie. Te ostatnie dzielimy znów na amerykańskie, otrzymywane przeważnie z odmian tytoniu czerwono kwitnącego i europejskie, które otrzymujemy przeważnie z odmian tytoniu żółto kwitnącego, czyli machorki.

Wszystkie tytonie ciężkie odznaczają się przedewszystkiem masywnym, grubym liściem, o znacznej treściwości i dużej zawartości nikotyny. Tytonie ciężkie winny być mocne w paleniu, a ponieważ posiadają zazwyczaj dość ordynarny smak i zapach, przeto przeznaczane są do wyrobów tańszych. Ponieważ dają one duży stosunkowo urodzaj (od 1500 do 4500 kg z ha), a wymagają mniej robocizny przy uprawie i suszeniu niż inne tytonie, więc mogą też utrzymywać się na rynkach światowych w nizkiej cenie, co znów pociąga za sobą ich szerokie rozpowszechnienie. To też produkcja ich jest ogromna, szczególniej w Stanach Zjednoczonych Północnej Ameryki i w Rosji.

W fabrykacji tytoniowej tytonie ciężkie mają zastosowanie przy wyrobie tytoni fajkowych, gorszych siekanek papierosowych, tabaki, oraz tytoniu do żucia.

Uprawa machorki w ciągu ostatnich paru lat zrobiła u nas w Polsce tak znaczne postępy, że obecnie zapotrzebowanie krajowe może być przez surowiec nasz w zupełności pokryte i nie potrzebujemy machorki sprowadzać z zagranicy. Machorka jest teraz uprawiana w następujących okręgach uprawy: Zabłotowskim, Tarnopolskim, Wołyńskim, Lubelskim, Miechowskim, Pomorskim i Grodzieńskim.