Wittlin Matka żegna jedynaka,8 39

#

Wy mnie wyręczcie przy nim i dajcie na niego

baczenie!

Spytajcie go, gdy zapłacze: „Co ci, me serce, dolega? ^u Niech w każdej chwili obecność umarłej matki poczuje, Przytulcie go do swych piersi, gdy ojciec go zbije

za dwóje,

Chrońcie go przed dyrektorem, gdy go oczerni kolega!

A później, kiedy podrośnie i będzie po świecie

się tłukł,

Kiedy umęczon upadnie, kto go do serca przygarnie? Gdy zachoruje, — zdań będzie na łaskę — niełaskę

sług--

Lecz kto mu bóle ukoi, uciszy dziecinne męczarnie, Jeżeli matki nie będzie nawet tam, gdzie jest Bóg?

0    B oże! Ty mi jedynej nie poskąp dzisiaj pociechy: Daj sercu pewność, niech wierzy, niech w wieczność

duszy się łudzi,

Przyjm miłościwie na sądy wszystkie, najcięższe

me grzechy,

1    choćbym w piekło iść miała, niech stamtąd patrzę

na świat!

Jutro sie syn mój jedyny w łóżeczku swojem obudzi, Oj ciec daleko, za domem, ni siostra jemu, ni brat,— W tej ciężkiej konania godzinie — tej jednej mi nie

bierz pociechy,

Ze jesteś i wzywasz do siebie dusze umarłych ludzi.

.. .1 jaką będzie miał żonę, i kiedy ojcem zostanie,

1 jaki zawód wybierze, mamże nie wiedzieć, o Panie? Czy dobry będzie zeń lekarz, inżynier, bogacz,

czy biedak:

O wszystkiem mam już nie wiedzieć? O nie daj

Panie, o nie daj!

Chyba, że złodziej ma z niego wyróść, lub jaki

morderca,

Chyba— broń Boże — ma zostać człowiekiem-

potworem bez serca.

Nie, nie, — on takim nie będzie! —

Chciałabym bardzo, by umiał na jakimś grać

instrumencie:

Na skrzypcach, na wiolonczeli, albo na fortepianie. Radabym z świata tamtego usłyszeć to jego granie Niby list do mnie wysłany: o ja już poznam pieczęcie! Onby tak do mnie po tonach, i do Cię też, dobry Panie,

Co wieczór sobie przychodził--i tylko tego dziś

życzę:

Niech dusza ma oczy otwarte, gdziekolwiek dasz

jej mieszkanie,

I oczy, coby widziały mojego syna oblicze.

Ręce mi słabną, już czuję: krok w krok przybliża

się ku mnie.

Podnieś mnie teraz : usiędę na chwilę jedną, jedyną,—

39