Wykłady z polskiej fleksji3
7
8

236 Literatura cytowana

Słownik współczesnego języka polskiego, red. nauk. B. Dunaj, Warszawa, Wilga, 1996. Wyd. 2, poprawione i uzupełnione, t. 1-2, Warszawa, Reader’s Digest Przegląd, 1998.

Swan O. E. (1988), Facultative Animacy in Polish. A Study in Grammatical Gender Formation, University of Pittsburgh Center for Russian and East European Languages, No. 606.

Szober S. (1968), Gramatyka języka polskiego. Wyd. 10, Warszawa, PWN.

Szpakowicz S., Świdziński M. (1981), Zarys klasyfikacji schematów składniowych we współczesnej polszczyźnie pisanej, „Polonica” VII, s. 5-35.

Szwedek A. (1981), Word order, sentence stress and reference in English and Polish, Bydgoszcz, Wyższa Szkoła Pedagogiczna.

Świdziński M. (1987), Poezja gramatyce, gramatyka poezji: nmemotechnika na wesoło, Język. Teoria - Dydaktyka, t. 8, red. M. Preyzner, Kielce, Wyższa Szkoła Pedagogiczna, s. 11-15.

Świdziński M. (1989), O składniowych uwarunkowaniach kategorii czasu w polszczyźnie, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” XLII, s. 139-150.

Świdziński M. (1992), Gramatyka formalna języka polskiego. Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Taylor J. (2001), Kategoryzacja w języku. Prototypy w teorii językoznawczej, Kraków. Universitas.

Tokarski J. (1951), Czasowniki polskie. Warszawa, Wydawnictwo S. Arcta.

Tokarski J. (1958), Formy fleksyjne (w:) Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, t. 1, s. XL1X-LXXIV.

Tokarski J. (1969), Elementy gramatyki polskiej (w:) Wielki słownik polsko-angielski. J. Stanisławski, Warszawa, Wiedza Powszechna. Wyd. 2, t. 1-2, s. 835-860.

Tokarski J. (1973), Fleksja polska. Warszawa, PWN. Wyd. 3 uzupełnione [przedmową i komentarzami Z. Saloniego], 2001.

Tokarski J. (1993), Schematyczny indeks a rergo polskich form wyrazowych, opracowanie i redakcja Z. Saloni, Warszawa, PWN. Wyd. 2, zmienione, 2002.

Topolińska Z. (1973), Vocativus - kategoria gramatyczna, Otazky slovanske syntaxe III. s. 269-274.

Wielki słownik polsko-angielski, J. Stanisławski, t. 1-2, Warszawa, Wiedza Powszechna. 1969.

Wielki słownik polsko-niemiecki, J. Piprek. J. Ippoldt, t. 1-2, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1979.

Wierzchoń P. (1998), Wyraz (najmniejsza jednostka sporna) (w:) Artis linguisticae paululum, red. N. Kordek, K. Stroriski, Poznań, UAM, s. 121-170.

Wiśniewski M. (1987), Z leksyko graficznej problematyki przyimka (w:) Studia z polskiej leksykografii współczesnej, t. 2, red. Z. Saloni, Białystok, Dział Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego, s. 87-114.

Wiśniewski M. (1994), Strukturalna charakterystyka polskich wypowiedzeń niezdaniowych. Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika.

Wiśniewski M. (1995), O funkcjach gramatycznych wyrażeń typu oczywiście, pewnie, wykluczone (w:) Wyrażenia funkcyjne w systemie i tekście, red. M. Grochowski, Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, s. 159-170.

Wróbel H. (1996), Nowa propozycja klasyfikacji syntaktycznej polskich leksemów (w:) Studia z leksykologii i gramatyki języków słowiańskich, Kraków, Instytut Języka Polskiego, s. 53-60.

Wróbel II, (2001), Gramatyka języka polskiego, Kraków. Od nowa.

Indeks terminów

Indeks nie odsyła do wszystkich miejsc, w których występują zawarte w nim terminy, lecz tylko do tych, w których dany termin jest objaśniany lub jest przedmiotem uwagi. Odesłania do definicji zebranych na końcu każdego rozdziału są pogrubione.

afiks 40, 54 akcentowość 78, 86 alomorf 41. 54 altemacja tematowa 44 anafora 71, 86

analiza fleksyjna 175-177, 192, 195-209 aspekt 98-99, 107, 169-171

bezokolicznik 89. 168 bezosobnik 89, 107, 168 biernik 57, 144-145

celownik 57, 144-145 czas 88, 106. 163-166

—    aktualny 164-165, 172

—    nieaktualni 164—165, 172

—    nieprzeszły 88, 95-96, 161

—    przeszły 88, 95-96, 161, 166

—    przyszły 88, 165-166

—    teraźniejszy 88, 165

—    zaprzeszły 88, 166 czasownik 88-106, 135-136

—    dokonany 99. 169-171

—    niedokonany 99, 169-171

—    nieregularny I86-J87 niewłaściwy 100-101 przechodni 90, 107

—    zwrotny 100 części mowy 124-138 część gramatyczna 44, 54

deiktyczność 71, 86 deklinacja 17, 20

deprecjatywność 59-60, 66-68, 88, 147-148 diateza 171-172, 173

—    bierna 173

—    czynna 173 dopełniacz 57, 144-145 dopowiedzenie 131, 140

egzemplarz 23, 35

fleksja 15-16. 20 forma aglutynacyjna 48, 54

—    akcentowana zaimka 78

—    analityczna 45, 54

—    bazowa 190-192, 192

—    deprecjatywna 59, 147-148

—    finitywna 135, 141 fleksyjna 23, 35. 42-44 fuzyjna 48, 54

—    kanoniczna 17, 20

—    nicnkcentowana zaimka 78 nicdeprccjntywnn 59. 147 148