33831 Wykłady z polskiej fleksji3
7
6

Literatura cytowana

Andrejewicz U. (1989), O związkach składniowych wołacza w zdaniach współczesnej polszczyzny, „Polonica” XIII, s. 123-130.

Antinucci F., Gebert L. (1977), Semantyka aspektu czasownikowego (w:) Studia gramatyc: ne /, Wrocław, Ossolineum, s. 7-43.

Awramiuk E. (1999), Systemowość polskiej homonimii międzyparadygmatycznej, Białystok, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Bańko M. (1986, rec.), Słownik polskich form homonimicznych pod red. D. Buttler, „Polonica” XII, s. 255-263.

Bańko M. (1987), O kilku sposobach użycia terminu „leksem” (w:) Studia gramatyczne VIII. Wrocław, Ossolineum, s. 89-98.

Bańko M. (1992a), Lemmatization Algorithms for Dictionary Users. A Case Study, „International Journal of Lexicography”, vol. 5, no 3, pp. 199-220.

Bańko M. (1992b), Struktura gramatyczna słownictwa w polsko-angielskim słowniku minimum na tle struktury gramatycznej SJPDor., Prace Językoznawcze. Filologia Polska 16, Gdańsk, Uniwersytet Gdański, s. 39-50.

Bańko M. (2001), Z pogranicza leksykografii i językoznawstwa. Studia o słowniku jednojęzycznym. Warszawa, Wydział Polonistyki UW.

Bartmiński J. (1981), Polskie czasowniki złożone typu stukać-pukać, Acta Universitalis Lodziensis. Folia Linguistica 2, s. 5-15.

Bień J. (1987), Koncepcja hasłowej informacji morfologicznej (na przykładzie rzeczownika (w:) Studia z polskiej leksykografii współczesnej, t. 2, red. Z. Saloni, Białystok, Dział Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego, s. 151-164.

Bień J. (1988), Koncepcja Tokarskiego słownikowej informacji morfologicznej (w:) Studia z polskiej leksykografii współczesnej, red. Z. Saloni, Wrocław, Ossolineum, s. 97-116.

Bień J. (1989), Koncepcja słownikowych tablic morfologicznych (na przykładzie czasownika (w:) Studia z polskiej leksykografii współczesnej, t. 3, red. Z. Saloni, Białystok. Dzl.il Wydawnictw Filii Uniwersytetu Warszawskiego, s. 99-130.

Bień J. (1991a), Koncepcja słownikowych tablic morfologicznych (na przykładzie rzeczą nika) (w:) Studia gramatyczne IX, s. 115-134, Wrocław, Ossolineum.

Bień J. (1991b), Koncepcja słownikowej informacji morfologicznej i jej komputerowej weryfikacji. Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Bień J. (1992), Koncepcja słownikowych tablic morfologicznych (na przykładzie przymiotnika), Prace Filologiczne XXXVII, s. 53-64.

Bień J., Szafran K. (2002), Analiza morfologiczna języka polskiego w praktyce, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” I .VII (w druku)

Bobrowski I. (1992), Czy istnieje zaimek przymiotny swój i czy ma on mianownik, „Polonica” XV, s. 79-87.

Bogusławski A. (1987), Czy istnieje fleksja? (w:) Studia gramatyczne VIII. Wrocław, Ossolineum, s. 7-35.

Buttler D. (1984. red.), Słownik polskich form homonimicznych, opracowali: T. Branieka. D. Buttler, J. Tokarski, E. Witan, Wrocław, Ossolineum.

Buttler D. (1988), Słownik polskich homonimów całkowitych. Wrocław. Ossolineum.

Buttler D„ Kurkowska H., Satkiewicz H. (1971), Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności gramatycznej, Warszawa, PWN.

Chludzińska-Świątecka (1991), O niektórych przypadkach i odmianach supłetywizmu. Prace Filologiczne XXXVI, s. 87-98.

Derwojedowa M. (2000), Porządek linearny składników zdania elementarnego. Warszawa. Dom Wydawniczy ELIPSA.

Doroszewski W. (1963), Podstawy gramatyki polskiej. Część I. Warszawa, PWN.

Dunaj B. (1987), Czas przyszły czasowników niedokonanych w polszczyźnie - uzus i norma. „Język Polski” LXVII. z. 1-2, s. 9-19.

Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański. Wyd. 2, poprawione i uzupełnione, Wrocław, Ossolineum 1999.

Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, Wrocław, Ossolineum 1992.

Feleszko K. (1978), Charakterystyka ilościowa grupy imiennej w języku polskim (w:) Studia gramatyczne II. Wrocław, Ossolineum, s. 5-16.

Grochowski M. (1984), Składnia wyrażeńpołipredykatywnych (w:) Gramatyka współczesnego języka polskiego. Składnia, red. Z. Topolińska, Warszawa, PWN, s. 213-299.

Grochowski M. (1986), Polskie partykuły. Składnia, semantyka, leksykografia, Wrocław, Ossolineum.

Grochowski M. (1997), Wyrażenia funkcyjne. Studium leksykograficzne, Kraków, Instytut Języka Polskiego.

Gruszczyński W. (1982), Informacja gramatyczna w dawnych słownikach języka polskiego. Prace Filologiczne XXXI, s. 67-85.

Grzegorczykowa R. (1990), Wprowadzenie do semantyki językoznawczej. Warszawa. PWN Wyd. 2, zmienione, 2001.

Grzegorczykowa R„ Laskowski R., Wróbel H. (1998, red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia. Wyd. 2, zmienione. Warszawa, PWN. Wyd. 1, 1984.

Grzenia J. (2002), Słownik nazw własnych. Warszawa. PWN. Wyd. 1, 1998.

Hajnicz E., Kupść A. (2001). Przegląd analizatorów morfologicznych dla języka polskiego, Prace IPLfAN, nr 937, grudzień 2001.

Heinz A. (1965), System przypadkowy języka polskiego, Kraków, Uniwersytet Jagielloński

Holvoet A. (1989), Aspekt a modalność w języku polskim na tle ogólnosłowiańskim. Wrocław, Ossolineum.

Huszcza R. (2000), Jeszcze o honoryfikatywności polskich zaimków ospbowych, „Poradnik Językowy", z. 6, s. 21-30.

Indeks a tergo do Słownika języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Warszawa, PWN, 1973.

Inny słownik języka polskiego PWN, red. nacz. M. Bańko, t. 1-2, Warszawa, PWN. 2000.

Jadacka H. (1991), Imiesłowowy rółnowainik zdania norma a praktyka językowa. Prace Filologiczne XXXVI, s. 183 193.

Jodłowski S. (1973). Ogólnojęzykoznawcza charakterystyka zaimka, Wrocław, Ossolineum.

Jodłowski S (1976), Podstawy sklailnl polskiej, Warszawa, PWN