**■ Rozdział II. Rodzaje wykładni ze względh na podmiot...
pismo złożone przez Ministra Finansów w postępowaniu sądowym, w którym objaśnia on przepisy wydanego przez siebie rozporządzenia (por. wyrok SN z 29 stycznia 2002 r., V CKN 722/00, LEX nr 54345).
Fakt, że informacje zawarte w różnego rodzaju materiałach przygotowawczych nie mogą być uznane za oficjalną wykładnie autentyczną nie podważa oczywiście ich znaczenia jako istotnych materiałów interpretacyjnych, które powinny być wzięte pod uwagę, w toku wykładni przepisów prawnych.
Pojęcie wykładni legalnej jest wieloznaczne. Najczęściej przyjmuje się, iż jest to wykładnia dokonywana nie przez organ, który ustanowił daną normę, ale przez organ upoważniony przez samo prawo do interpretacji określonych przepisów prawa (stąd określenie tej wykładni jako legalnej). Przepisy prawne w tym wypadku zwykle również określają procedurę dokonywania wykładni oraz zakres jej mocy wiążącej. Teoretycznie rzecz biorąc wykładnia legalna może mieć moc powszechnie wiążącą, zakres jej mocy wiążącej może być ograniczony tylko do niektórych podmiotów lub też może formalnie w ogóle nie wiązać. Wykładnia legalna, podobnie jak wykładnia autentyczna, ma charakter abstrakcyjny i to ją zasadniczo różni od wykładni operatywnej, która zawsze wiąże się z rozstrzyganiem indywidualnych spraw.
Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym przez TK (por. wyrok TK z 8 maja 2000 r., SK 22/99, OTK 2000/4/107; wyrok TK z 10 lipca 2000 r., SK 12/99, OTK 2000/5/143) charakter powszechnie wiążącej wykładni legalnej mają obecnie na podstawie art. 190. Konstytucji1 orzeczenia TK o zgodności lub niezgodności z Konstytucją, jeśli Trybunał w sentencji swojego orzeczenia określił w jakim znaczeniu uważa przepis za zgodny łub niezgodny z Konstytucją (orzeczenia tego rodzaju przyjęło się nazywać orzeczeniami interpretacyjnymi). Warto jednak podkreślić, że TK może formułować ustalenia interpretacyjne w sentencji swoich orzeczeń tylko w toku kontroli konstytucyjności norm prawnych i w tym sensie mają one
Art. 190. 1, Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.
■a 39 aa-