85150 Zasady Wykładni Prawa L Morawski9

"*■ Rozdńał 11. Rodzaje wykładni ze względu na podmiot... ■afiliowanej w praktyce stosowania prawa przez organy państwowe, zwłaszcza gdy praktyka jest jednolita i trwała” (wyrok TK z 27 listopada 1997 r., U 11//97, OTK 1997/5-6/67). Praktyki tworzenia i stosowania prawa nie mogą być bowiem - jak trafnie dowodzi TK - pułapką dla obywatela, który ma prawo liczyć na to, że porządek prawny będzie chronił jego uzasadnione oczekiwania i nie zaskakiwał nieprzewidywalnymi działaniami (wyrok TK z 7 lutego 2001 r.₍ K 27/00, OTK 2001/2/29)'⁷.

5. Wykładnia doktrynalna

Wykładnią doktrynalną (naukową) nazywamy wykładnię dokonywaną przez przedstawicieli doktryny prawniczej. Popularną formą tej wykładni jest wykładnia dokonywana w glosach do orzeczeń (najwyższych) instancji sądowych, a także w komentarzach do tekstów prawnych i opracowaniach naukowych. Współcześnie wykładnia ta nie ma mocy wiążącej, jednak jej wpływ na praktykę interpretacji przepisów prawa jest znaczny i stale rosnący. TK w wyroku z 8 maja 2000 r. (SK 22/99, OTK 2000/4/107 powołując się na względy racjonalności i wszechstronności analizy zaleca jak najszersze korzystanie z orzecznictwa i doktryny. Można powiedzieć, że ogromny wzrost znaczenia wykładni doktrynalnej manifestujący się w coraz szerszym korzystaniu z dorobku nauki prawa jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech naszego orzecznictwa po roku 1989. Powołanie się na poglądy doktryny uzyskuje szczególne znaczenie wtedy, gdy reprezentuje ona jednolity oraz zgodny punkt widzenia w danej sprawie (communis opinio doctorum). Z powołaniem się na „większość przedstawicieli doktryny”, „dominujący w doktrynie pogląd” spotykamy się w wielu orzeczeniach naszych sądów (uchwała SN z 11 sierpnia 2000 r., I KZP 21/00, OSNKW 2000/7-8/57; postanowienie SN z 5 stycznia 2001 r., ICKN 1180/00, OSNC 2001/7-8/112; uchwała SN z 20 czerwca 2001 r., I KZP 5/01, OSNKW 2001/9-10/71).

W. Jakimowicz, Wykładnia w prawie administracyjnym, Zakamycze 2006, s. 74.