Zasady Wykładni Prawa L Morawski"1

ROZDZIAŁ XII

WNIOSKOWANIA PRAWNICZE

1. Uwagi ogólne

Reguły wnioskowań prawniczych nie należą do reguł wykładni w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zalicza się je natomiast wraz z dyrektywami kolizyjnymi i regułami walidacyjnymi do reguł wykładni sensu largo (por. uchwała SN z 22 września 1995 r., III CZP 119/95, OSNC 1995/12/180; uchwała SN z 19 lutego 2003 r., I KZP 47/02, OSNKW 2003/3-4/22)¹. Niektórzy mówią w tym przypadku o wykładni logicznej². To ostatnie pojęcie wyraźnie nawiązuje do tradycji Savigniego, który podstawowe reguły wnioskowań prawniczych zaliczał do reguł wykładni logicznej³. Klasyfikacja tzw. reguł wykładni logicznej do tej samej grupy co reguły wykładni językowej, historycznej i teleologicznej nie wydaje się jednak poprawna, ponieważ o ile tą ostatnią grupę dyrektyw wykładni stosujemy wtedy, gdy znaczenie przepisu jest wątpliwe, o tyle tzw. wykładnia logiczna wchodzi w grę dopiero wtedy, gdy mamy do czynienia z luką w prawie. Z tych względów terminologia wykładnia sensu largo wydaje się bardziej przekonująca.

1

   A. Redelbach, S. Wronkowska, Z. Ziembiński, Zarys teońi państwa i prawa, Warszawa 1992, s. 194; Z. Ziembiński, Problemy podstawowe prawoznawstwa, Warszawa 1980, s. 275; ML Zieliński, Jednolitość wykładni prawa, [w:l Jednolitość orzecznictwa w sprawach karnych, red. S. Waltoś, Kraków 1998, s. 61; idem, Współczesne problemy wy^rkładni prawa, PiP 1996/ /8-9, s. 6; R. Mastalski, Interpretacja prawa podatkowego. Źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 88.

2

   Na przykład A. Marek, S. Waltoś, Podstawy prawa i procesu karnego, Warszawa 1999, s. 47; Podstawy prawa cywilnego i handlowego, red. E. Gniewek, Wrocław 1998, s. 49.

3

   Por. Ch. Seiler, Auslegung ais Normkonkretisierung, Heidelberg 2000, s. 31.

mm* 221    ■««