ZF Bień 7

Istota i formy leasingu

Zgodnie z tradycyjnymi założeniami przedsiębiorstwo kompletuje niezbędne do prowadzenia działalności rzeczowe składniki majątkowe drogą ich nabywania na własność w celu zapewnienia sobie możliwości ich użytkowania. Oznacza to konieczność dysponowania własnymi lub obcymi kapitałami niezbędnymi na sfinansowanie nabywanego na własność majątku. Jednak już w latach sześćdziesiątych rozwinęła się w wielu krajach na znaczną skalę rezygnacja z nabywania na własność obiektów majątku trwałego (np. maszyn i urządzeń, środków transportowych) na rzecz ich wynajmu, zapewniającego prawo użytkowania na zasadach tzw. leasingu¹³). Stanowi on w istocie źródło finansowania działalności firmy o odrębnej właściwości, zbliżone do zaciągania zobowiązań długoterminowych.

Leasing oznacza upoważnienie przez właściciela składników majątkowych — udzielone na podstawie umowy określonej firmie — do użytkowania tych składników w ustalonym okresie w zamian za uzgodnione ratalne opłaty. Przy takiej umowie występują dwie strony:

¹³ To określenie, pochodzące z języka angielskiego, nie ma dotychczas w języku polskim odpowiednika rodzimego. Najbliższe mu polskie określenia, tj. „najem” lub „dzierżawa” nie pokrywają się w pełni ze specyficznymi cechami leasingu. Angielskie określenie zostało przyswojone również w wielu innych krajach.