img114 (3)

'lak więc na podstawie prowacl/onych badań, szczególnie w środowiskach więziennych i psychiatrycznych. nie można uzyskać pełnego obrazu życia homoseksualnego. a wartość wyciąganych na ich podstawie wniosków jest tak samo reprezentatywna, jak wartość w niosków, jakie o ludności Warszawy można by wyciągnąć na podstawie zwiedzania kliniki dermatologii i we-nerologii. W raporcie należałoby wtedy stwierdzić, że większość mieszkańców Warszawy cierpi na schorzenia dermatologiczne, a prawie wszyscy pozostali na wene-lologiczne.

W opinii społecznej, a często również w publikacjach na temat homoseksualizmu, przeważa obraz homoseksualisty wiecznie poszukującego partnera. Jest on oczywiście potępiany za swoje amoralne i hipersek-sualne prowadzenie się. Z drugiej jednak strony społeczeństwo wykazuje brak konsekwencji, traktując ze szczególną kpiną i złośliwością trwałe związki homoseksualne. uważając je za karykaturę związków heteroseksualnych. lak więc nie istnieje rozwiązanie akceptowane przez społeczeństwo. Jednocześnie mamy bowiem obraz homoseksualisty wiecznie ubiegającego się o nowych partnerów, którego potępia się ze względów moralnych, chociaż niekiedy zadziwia jego operatywność, z drugiej zaś obraz dwóch homoseksualistów związanych trwałą przyjaźnią, którzy stanowią obiekt drwin i żartów.

Ostatnią wreszcie sprawą jest zagadnienie porównywalności danych dotyczących homoseksualistów. Można je porównać z idealnym obrazem większości heteroseksualnej, w której mąż i żona są sobie zawsze wierni psychicznie i seksualnie, wspólnie niosąc ciężar obowiązków' domowych, są lojalni i pełni wzajemnej miłości, lub z obrazem oficjalnym, będącym kopią obrazu idealnego, w której jednak dla większego uprawdopodobnienia uczyniono parę skaz i pęknięć, c zy też z obrazem realnym, który jest jeszcze bardziej niedokładny i fragmentaryczny niż w wypadku homoseksualizmu. Mimo zastrzeżeń wydaje się jednak, że prawdziwe może być jedynie porównanie z obrazem realnym. Okaże się wtedy, że przeważająca część homoseksualistów w młodym wieku zmienia dość często part netów (zob. rozdział Homoseksualne iście fletowe: ł.afwość naioitfzywania kontaktów homoseksualnych). Również heteroseksualni mężczyźni przed wstąpieniem w związek małżeński lub będąc długo kawalerami, albo żyjąc w samotności, zmieniają często swoje partnerki. chociaż na pewno nie tak często, jak homoseksualiści. W późniejszym wieku - między trzydziestym a czterdziestym rokiem życia - wielu homoseksualistów znajduje stałego partnera i rozpoczyna z nim wspólne życie. Wielu z tych. którzy nie znaleźli takiego partnera, pragnie go jednak znaleźć i oprzeć swoje życie osobiste na trwałych podstawach.

Reasumując, można stwierdzić, że wśród homoseksualistów częściej niż wśród heteroseksualistów stwierdza się osoby stale lub okresowo poszukujące partnera seksualnego. Jest to na pewno związane z łatwością nawiązywania kontaktów homoseksualnych, szczególnie w młodym wieku, lecz i z wrogim stosunkiem społeczeństwa do homoseksualizmu oraz pragnieniem ukrycia swego „homo”, co w wypadku stałego związku i wspólnego zamieszkania jest bardzo trudne. Z drugiej strony istnieje duża grupa homoseksualistów, która ma stałego partnera i ułożone życie osobiste. Stanowią oni zwykle odłam populacji homoseksualnej nieobejmowany badaniami i najmniej znany.

CECHY PARTNERA

Wielu homoseksualistów ma bardzo wiele przygód w okresie braku stałego partnera. Jeśli go jednak znajdzie, inicjuje trwały związek. Zwykle na początku