Image006201

„Spojrzyj z niej na nas, a łzy, które nad twemi ronim popiołami, niechaj będą ci dowodem żalu przyjacielskiego, jaki w sercach naszych po sobie zostawiłeś. Wieczna ci pamięć!”.

W roku następnym zmarł założyciel loży Wolność Odzyskana, generał Ludwik Kamieniecki.

Generał dywizji Ludwik Kamieniecki był pierwszym założycielem loży Wolność Odzyskana i jej pierwszym mistrzem katedry w r. 1811. W 1815 r. oznaczony jest jako członek czynny tej loży w stopniu najwyższym — kawalera różanego krzyża — który on jeden tylko w loży lubelskiej wówczas posiadał.

Kamieniecki „przeszedł do wiecznego wschodu” w kwietniu 1816 r. i brat lożowy Pruski wspomniał o jego pogrzebie w dodatku do swego Dostrze-gacza¹. Pruski pisze, że pogrzeb zmarłego generała odbył się w Warszawie 23 kwietnia w asystencji licznego duchowieństwa, znakomitych osób cywilnych i wojskowych. Asystował także zwłokom bataljon piechoty od domu zejścia aż do kościoła oo. Kapucynów, a potem rozstawiony w szeregach na ulicy Miodowej wraz z artylerją z pięciu działami, stojącą na dziedzińcu pałacu rządowego, potrójnemi wystrzałami zwiastował stolicy zgon tego znakomitego męża. W. książę Konstanty, otoczony świetnym orszakiem generałów, wspierał wraz z nimi trumnę, gdy ją wynoszono z domu i wnoszono do kościoła. Nazajutrz odprawione było w kościele oo. Kapucynów żałobne nabożeństwo celebrowane przez biskupa Malinowskiego. Zwłoki były złożone na wspaniałym, oznakami wojennemi ozdobionym katafalku, a po skończonych egzekwjach w grobie tegoż kościoła pochowane zostały.

Po paru zaledwie tygodniach zmarł w Lublinie drugi wybitny członek loży Wolność Odzyskana, Jan Łuczyński, sędzia Trybunału Cywilnego w województwie lubelskiem. W r. 1812 i 1813 Łuczyński był pierwszym dozorcą wspomnianej loży, a następnie członkiem czynnym w stopniu czwartym — kawalera wybranego.

Pruski pisał²:

„Żałobne dzwony ogłosiły dnia 14 maja w Lublinie zgon Jana Łuczyńskiego, sędziego Trybunału Cywilnego. Kiedy ledwo drugie pół wieku poczynał, prawy mąż nagłą, bo przed dwoma dniami jeszcze pełnił obowiązki swoje, poległ śmiercią. Szczęśliwy genjusz, obejmujący wiele starożytnych i tegoczesnych języków, znajomość ludzi i krajów nabyta zwiedzeniem całej Europy, bytnością w Afryce i Azji, niezmordowana pracowitość i dokładność w dokonywaniu powinności stanu niepospolitym czyniły go człowiekiem.

38

1

Dodatek do N. IX Dostrzegacza m poniedziałek dnia 29 kwietnia 1816 R. Z Warszawy.

2

^s Dodatek do N. XIV Dostrzegacza we czwartek d. 16 maja 1816 R. Z Lublina 16 maja.