Tok przeprowadzania obliczeń zmęczeniowych
Wyznaczenie wytrzymałości zmęczeniowej Z, odpowiadającej danemu cyklowi zmian naprężeń, tj. punktowi D na rys. 17.1, zależy od tego jak się będzie zmieniać naprężenie średnie am i amplituda naprężenia zmiennego er„ cyklu w miarę wzrostu obciążeń działających na obliczany element.
Jeżeli przy wzroście obciążeń stosunek amplitud Gaz do naprężeń średnich crm w danym elemencie będzie stały (OazlGm = const), wartość wytrzymałości zmęczeniowej odpowiadająca danemu cyklowi określona będzie punktem K\ otrzymanym na przecięciu się prostej poprowadzonej przez punkty O i D z prostą AM (rys. 17.1). Zmęczeniowy współczynnik bezpieczeństwa xz jest wówczas równy ilorazowi
^z max
EKX
CD
(17.16)
Jeżeli przy wzroście obciążeń naprężenie średnie cyklu pozostaje stałe (Gm = const), wytrzymałość zmęczeniowa odpowiadająca punktowi D jest określona punktem K2 na rys. 17.1 i zmęczeniowy współczynnik bezpieczeństwa wyraża się zależnością
(17.17)
Z2 CK2
0-zmax CD
Poza wymienionymi wyżej dwoma zasadniczymi schematami wzrostu naprężeń w rzeczywistych warunkach pracy elementów maszyn mogą istnieć różnorodne przypadki innych schematów wzrostu obciążeń, przedstawione na rys. 17.1 dowolną krzywą DK2.
W przypadku gdy punkt D, określający wartość naprężeń cyklu, znajdzie się w obszarze trójkąta PMG wykresu Smitha, zakreskowanym na rys. 17.1 (oznaczonym D'), wówczas dla każdego schematu zmian naprężeń wytrzymałość zmęczeniowa jest jednakowa, równa Q, gdyż punkty L\, L2 i L2 wyznaczane w analogiczny jak poprzednio sposób znajdują się na linii MG. Oznaczenia Z„, Z; oraz Q podane na rys. 17.1 dotyczą odpowiednich rodzajów obciążeń, a więc dla rozciągania Zro, Zn oraz Qr, dla zginania Zgo, Zs oraz Qg, dla skręcania zaś Zso, Z, oraz Qs. Wartości liczbowe tych wielkości dla różnych materiałów można odczytać z tabl.19.l-i-19.14.
Po wyznaczeniu równania prostej AB z rys. 17.1 i wykorzystaniu zależności (17.16) warunek wytrzymałościowy, jaki musi być spełniony w przypadku cykli
221