IMG00217

Tok przeprowadzania obliczeń zmęczeniowych

Współczynnik ten wynosi:

dla szkła    7=1,

dla stali w stanie ulepszonym cieplnie rj = 0,7-5-1,0, dla stali w stanie surowym    r] = 0,5-5-0,9,

dla stali w stanie wyżarzonym    7 = 0,4-r0,8,

dla żeliwa szarego    rj w 0.

Wartości liczbowe współczynnika rj dla stali można odczytać z wykresu 18.9, dla stopów aluminium zaś z wykresu 18.10, przy czym dla aluminium współczynnik rj zależy od promienia dna karbu p. Po wyznaczeniu współczynników a_k (z wykresów 18.1 Ih-18.45) oraz 7 (z wykresów 18.9 lub 18.10) współczynnik karbu p_k wyraża się wzorem wynikającym z zależności (17.4)

p_k= 1 + Tj{a_k- 1)    (17.5)

17.1.4. Współczynnik stanu powierzchni P_P

Współczynnik stanu powierzchni (3_P określony jest wzorem

(17.6)

gdzie: Z_gi - wytrzymałość zmęczeniowa próbki gładkiej (polerowanej), Z_p - wytrzymałość zmęczeniowa próbki o danym stanie powierzchni.

Wartości liczbowe współczynnika stanu powierzchni P_P odczytać można z wykresów podanych na rys. 18.6 dla stali i 18.7 - dla żeliwa szarego z naskórkiem odlewniczym.

Dla części toczonych można przyjąć:

dla żeliwa (po usunięciu naskórka odlewniczego) P_P = 1, dla duraluminium    P_p -1,1 -5-1,2,

dla stopów magnezu    =1,25-5-1,4.

W przypadku skręcania współczynnik stanu powierzchni jest dla stali znacznie mniejszy niż dla pozostałych przypadków obciążeń i oznaczony jest (3_ps. Wartości liczbowe p_ps dla stali można odczytać na prawej skali wykresu podanego na rys. 18.6. Z braku bliższych danych dla innych metali można przyjąć Pps * Pp

17.1.5. Zmęczeniowy współczynnik spiętrzenia naprężeń p

Łączny wpływ działania karbu i stanu powierzchni danego elementu maszyn uwzględnia się przez obliczenie współczynnika spiętrzenia naprężeń /?, określonego zależnością

217